Αναζήτηση
|
|
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στην Αθήνα, την 1η Μαΐου του 1952
ΑΓΑΠΑΕΙ: Την αλήθεια
ΠΙΣΤΕΥΕΙ: Στην Ιστορία
ΘΥΜΩΝΕΙ: Με την πωρωμένη ανοησία, όταν εξαιτίας της μπαίνει σε κίνδυνο
η ευστάθεια των κοινωνικών δομών
ΕΛΠΙΖΕΙ: Στην ελευθερία
ΔΙΑΒΑΖΕΙ: Σχεδόν τα πάντα
ΑΚΟΥΕΙ: Λαϊκά τραγούδια από την Ευρώπη και τον κόσμο.
Μια πτέρυγα με «διαφορε-τική περιρρέουσα ατμόσφαιρα και διαφορετικά από τη
φύση τους εκθέματα» εγκαινιάζεται σήμερα στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών.
Και ο διευθυντής του Μουσείου κ. Δημήτρης Μιχαλόπουλος πιστεύει πως θα
προσφέρει ένα «πανόραμα της αθηναϊκής ιστορίας», σε μια πόλη που συνδυάζει
«ομορφιές και μορφές μεγαλείου αισθητές ακόμα και σήμερα». Ο κ. Μιχαλόπουλος
πιστεύει στην Ιστορία και ελπίζει να αλλάξει άρδην η σημερινή κατάσταση στον
τομέα του πολιτισμού.
ΕΡ: Το μουσείο μεγαλώνει. Η σημασία της επέκτασης;
ΑΠ: Μεγαλύτερες δυνατότητες για το Μουσείο και την Αθήνα.
ΕΡ: Τι αναμένετε ότι θα προσφέρει στην πόλη και στους πολίτες της Αθήνας;
ΑΠ: Πανόραμα της αθηναϊκής ιστορίας.
ΕΡ: Με ποια κριτήρια η επιλογή του συγκεκριμένου κτιρίου;
ΑΠ: Ένα κτίριο χαρακτηριστικό των τάσεων που κυριάρχησαν το β’ μισό του 19ου
αιώνα.
ΕΡ: Ποιο κομμάτι της αθηναϊκής ιστορίας και ζωής θα φιλοξενηθεί στη νέα
πτέρυγα;
ΑΠ: Κυρίως εποχής Γεωργίου Α’ καθώς και επιλεκτικά αποφασιστικής σημασίας
στιγμές των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα.
ΕΡ: Πρόκειται για μια διαφορετική μουσειακή πτέρυγα και γιατί;
ΑΠ: Ναι, διότι διαφορετική είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλά και η φύση των
περισσότερων εκθεμάτων.
ΕΡ: Περιμένετε αυξημένη προσέλευση επισκεπτών στη νέα αυτή πτέρυγα;
ΑΠ: Ναι.
ΕΡ: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για τις δραστηριότητες του Μουσείου;
ΑΠ: Προβολή της Αθήνας ως της σύγχρονης πόλης με τη μεγαλύτερη ιστορία στην
Ευρώπη και πιθανόν στον κόσμο, καθώς και προετοιμασία συστηματική εν όψει του
2004.
ΕΡ: Πώς φαντάζεστε μια πτέρυγα του Μουσείου εκατό χρόνια μετά;
ΑΠ: Αφιερωμένη στη νηφάλια παρουσίαση των αποτελεσμάτων που στην όλη ζωή της
Αθήνας είχε το τέλος του 20ού αιώνα.
ΕΡ: Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο αξιόλογο από τα εκθέματα του Μουσείου;
ΑΠ: Στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών όλα τα εκθέματα είναι αξιόλογα επειδή
σχηματίζουν είδη συνόλων.
ΕΡ: Τελικά, τα μουσεία είναι πλέον μόνο για τους τουρίστες;
ΑΠ: Υπάρχει πράγματι αυτή η τάση καρπός της όλης κρατικής πολιτικής.
ΕΡ: Η σύγχρονη διάσταση του πολιτισμού:
ΑΠ: Κατά βάση ανακύκλωση παλαιών εμπειριών, που όμως δεν συνδέονται παρά πολύ
χαλαρά με τις σημερινές καταστάσεις.
ΕΡ: Ποια πιστεύετε ότι είναι τα μεγαλύτερα λάθη στον τομέα του πολιτισμού;
ΑΠ: Το γεγονός ότι είναι πια άτυπος κανόνας να έχουν λόγο σε θέματα πολιτισμού
κυρίως άτομα που, στην πραγματικότητα, απεχθάνονται και την Τέχνη και την
Ιστορία.
ΕΡ: Ποια είναι τα περαιτέρω βήματα που πρέπει ακόμη να γίνουν;
ΑΠ: Να αλλάξει άρδην η παραπάνω κατάσταση.
ΕΡ: Η Αθήνα του χθες και του σήμερα:
ΑΠ: «Grandezza d’ eri, miseria di oggi», κατά πώς λένε συχνά για τον τόπο τους
οι Ιταλοί; Όχι βέβαια. Αντίθετα, ομορφιά και μορφές μεγαλείου αισθητές και
σήμερα ακόμα παρά τις επίμονες προσπάθειες που επί δεκαετίες καταβάλλει το
κράτος μας…
ΕΡ: Πώς οραματίζεστε την Αθήνα του αύριο;
ΑΠ: Με μικρότερο πληθυσμό, μεγαλύτερη πνευματικότητα και πλήρως τονισμένη τη
φυσική της ομορφιά.
ΕΡ: Σε ποια εποχή της Αθήνας θα θέλατε να ζείτε;
ΑΠ: Στη σημερινή.
ΕΡ: Ποιες πόλεις του κόσμου θα συγκρίνατε με την Αθήνα;
ΑΠ: Τη Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, τη Μόσχα αλλά και το Μόναχο και το Πεκίνο.
ΕΡ: Το αποτέλεσμα της σύγκρισης;
ΑΠ: Στον τομέα της Ιστορίας, πολύ θετικό για την Αθήνα μας.
ΕΡ: Η σχέση των σημερινών νέων με το πολιτισμικό παρελθόν;
ΑΠ: Παρά την πολύ καλή προδιάθεση των παιδιών, στην ουσία ανύπαρκτη.
ΕΡ: Έχουν οι σημερινές γενιές ανάλογες δυνατότητες δημιουργίας πολιτισμού με
τις παλαιότερες;
ΑΠ: Όχι βέβαια, αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται ο λαός.
ΕΡ: Επισκέπτονται το Μουσείο των Αθηνών μαθητές σχολείων; Πώς βλέπετε τις
αντιδράσεις τους μπροστά στα εκθέματα;
ΑΠ: Βεβαίως έρχονται στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών μαθητές. Οι αντιδράσεις
τους εξαρτώνται από την προετοιμασία των δασκάλων τους.
ΕΡ: Ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό σχόλιο που ακούσατε ποτέ από επισκέπτη
του Μουσείου;
ΑΠ: «Τώρα καταλαβαίνω σε τι πόλη ζω!» (Αθηναίος ελληνικής καταγωγής,
νεόκοπος).
ΕΡ: Σε ποια πόλη της Ελλάδας θα θέλατε ένα αντίστοιχο μουσείο;
ΑΠ: Σε πολλές, αλλά κυρίως στην Κέρκυρα, στα Γιάννενα και στη Ζάκυνθο.
