Η περίπτωσή του αξίζει να διδάσκεται στα αμφιθέατρα της πολιτικής επιστήμης. Μέσα σε δύο χρόνια και τέσσερις μήνες κατάφερε πολλά και έζησε περισσότερα. Την ώρα που κάποιοι σπαταλούν μία ζωή εντός πολιτικής για να πάρουν ένα κομματικό αξίωμα, ένα υπουργείο, ο Στέφανος Κασσελάκης πήρε ένα ολόκληρο κόμμα. Και όχι όποιο κι όποιο. Αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Χρειάστηκαν μόλις είκοσι επτά μέρες από τη στιγμή που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στο τέλος του Αυγούστου του 2023 κι αφού είχε περάσει από το σπίτι του Αλέξη Τσίπρα όπου σύμφωνα με τον δεύτερο του είχε ανακοινώσει ότι θα διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος.
Προχθές, με την προσφιλή μέθοδο της εμφάνισης στα social media, κι αφού προηγήθηκαν όλα τα γνωστά με την εκλογή, την αποπομπή του και την ίδρυση νέου κόμματος, καλεί τα μέλη του Κινήματος Δημοκρατίας να αποφασίσουν «εάν και πώς» θα συνεχιστεί η πορεία του.
Ο Νίτσε έχει πει πως «όποιος ανεβαίνει πολύ γρήγορα δεν προλαβαίνει να αποκτήσει βάθος». Στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη δεν είμαι βέβαιος αν θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει βάθος ή πολύ περισσότερο εάν ήθελε να αποκτήσει βάθος. Ενδεχομένως να ταιριάζει καλύτερα η φράση του Ζαν-Πολ Σαρτρ ότι «η γοητεία είναι το καταφύγιο όσων δεν έχουν επιχειρήματα».
Ο Κασσελάκης πάντως είναι σίγουρα ένας σύγχρονος γητευτής. Ισως το μόνο που διέκρινε σωστά είναι το πώς έπρεπε να γοητεύσει ένα κόμμα που το είχε παρατήσει ο δημιουργός του. Ακόμα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόλαβαν καλά καλά να ασχοληθούν με την επόμενη ημέρα, οπότε ο ίδιος φρόντισε με την επικοινωνιακή του τέχνη και λίγη βοήθεια να εμφανιστεί ως ο εκλεκτός του δημιουργού.
Επειτα, ήταν και η συγκυρία. Ο ίδιος κατάλαβε ότι ένα κοινό που αναζητούσε κάτι νέο, άφθαρτο και φανταχτερό με εύκολη ρητορική χωρίς πολλές αναφορές στα βαριά της πολιτικής μπορούσε να τον αφομοιώσει. Είναι βέβαιο ότι στο μυαλό του κυριαρχούσε η σκέψη «κάν’ το όπως ο Αλέξης». Το πρότυπο ως προς τον τρόπο που ο φυσικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνούσε με το κοινό στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία ήταν επιτυχημένο. Αυτό που έλειπε, εκ των πραγμάτων, ήταν η επαφή με την τρέχουσα κατάσταση αλλά και πάλι αυτό δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο σε μία εποχή γεμάτη αφορισμούς και συνθήματα.
Στην εποχή των social media, η πολιτική δεν βρήκε απλώς έναν γνώστη, αλλά τον δάσκαλο. Ο Στέφανος Κασσελάκης έβαλε στη συνταγή και την ακομπλεξάριστη εμφάνιση της σεξουαλικής του ταυτότητας παρουσιάζοντας στο πλευρό του και τον σύντροφό του Τάιλερ. Ωστόσο, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι η συνταγή αυτή δεν θα κρατούσε για πολύ. Σε μόλις έναν χρόνο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την επικοινωνία και το life style και συνέχιζε να αποφεύγει τις σοβαρές πολιτικές κόντρες. Παράλληλα, τα ζαλισμένα από τις εξελίξεις στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν τον χρόνο να οργανωθούν.
Στη διάρκεια του ενός έτους προεδρίας Κασσελάκη, εκείνος πίστεψε βαθιά ότι μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική απέναντι στον Μητσοτάκη. Οσο οι κάμερες των πρωινάδικων είχαν καθημερινά βάρδιες έξω από το σπίτι του ο Κασσελάκης είδε να συρρικνώνεται το κόμμα του χάνοντας κι άλλο από τα ποσοστά του στις ευρωεκλογές που μεσολάβησαν. Ωστόσο δεν πτοήθηκε.
Τα φόρτωσε στο παλιό κατεστημένο ενός κόμματος με φθαρμένες πρακτικές και ονόματα παραγνωρίζοντας ότι μερικοί από αυτούς ήταν οι άνθρωποι που τον νουθετούσαν και τον στήριζαν στα πρώτα του βήματα. Αποχωρήσεις, δύο διαγραφές, εννέα ανεξαρτητοποιήσεις και μείον τρεις μονάδες στις ευρωεκλογές του 2024 ήταν το αποτέλεσμα της προεδρίας του μέχρι τη νύχτα της 12ης Οκτωβρίου όπου η Κεντρική Επιτροπή μπλόκαρε την υποψηφιότητά του.
Οσοι τον έζησαν από κοντά πάντως μιλούν για έναν άνθρωπο πολύ διαφορετικό πίσω από το προσωπείο του γελαστού και άνετου προφίλ που παρουσίαζε στις δημόσιες εμφανίσεις του. Με συχνές εξάρσεις, αγενή και υπεροπτική συμπεριφορά αρκετές στιγμές και με αδιαφορία σε πολλές περιπτώσεις για πρόσωπα με ιστορία όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον χώρο της Aριστεράς.
Σήμερα επίσης έναν χρόνο από την ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατίας επιμένει στην ίδια επικοινωνιακή τακτική αναρτώντας βίντεο με βαριά ανησυχία για το μέλλον του κόμματός του και με σαφή προειδοποίηση ότι μπορεί και να το τελειώσει. Μόνο που, δύο μέρες μετά τη σχετική ανάρτηση με ανακοίνωση για τη διεξαγωγή συνεδρίου, εγκαινίασε νέα γραφεία στη Λιβαδειά.
Αν αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται να εκπέμπεις σήμα SOS για τη συνέχιση λειτουργίας του κόμματος και να ανοίγεις μετά νέα γραφεία, η απάντηση έχει δοθεί ήδη. Μόνο που τώρα οι κάμερες δεν ακολουθούν. Τα πρωινάδικα δεν τον καλούν πια. Τα φώτα της δημοσιότητας έχουν σβήσει για εκείνον και όπως παραδέχτηκε στην ανάρτησή του δεν υπάρχουν και λεφτά.
Και κάπου εδώ μάλλον ταιριάζει η ρήση του μεγάλου φιλοσόφου Μπέρτραντ Ράσελ: «Το θεμελιώδες πρόβλημα του κόσμου είναι ότι οι ανόητοι είναι βέβαιοι, ενώ οι έξυπνοι γεμάτοι αμφιβολίες».
