Το πιθανό κόμμα της κυρίας Καρυστιανού θα περιστείλει, ίσως, την ανάπτυξη του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, με τη σειρά του, συμπιέζει την ανάπτυξη (και όχι το κύριο σώμα) του ΠΑΣΟΚ. Είναι εμφανές ότι το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θα συλλέξει μεγάλο μέρος ψηφοφόρων των θραυσμάτων του τέως ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, στοιχείο που ήδη αναδιατάσσει τις δημοσκοπικές επιδόσεις. Στη πραγματικότητα υπάρχει μια υπό διαμόρφωση νέα πολιτική αρχιτεκτονική. Θα έχουμε μια διεύρυνση και συγχρόνως συστολή του πολιτικού συστήματος. Λογικό. Εύπλαστη ακινησία.
Εχουμε τη δημοσκοπικά πρωτεύουσα και οργανωτικά συμπαγή Νέα Δημοκρατία, πιθανόν «κουρεμένους» το ΠΑΣΟΚ και το κόμμα Τσίπρα από την κυρία Καρυστιανού, αφομοιωμένα από τον Τσίπρα τα μικρά κόμματα της Αριστεράς, τσιμεντένιο τον κ. Βελόπουλο, βιώσιμη την κυρία Κωνσταντοπούλου και φυσικά το ανθεκτικό ΚΚΕ. Με την έλευση της κυρίας Καρυστιανού δεν θα ανακατευτεί μόνο η υπάρχουσα ύλη, που στις δημοσκοπήσεις κατανέμεται στα υπάρχοντα κόμματα. Θα έρθουν από το σπίτι πολλοί απέχοντες και θα αναμειχθούν με ανόρεχτους στεγασμένους των άλλων σχημάτων. Από τη προσθαφαίρεση, πόσοι θα βρίσκονται εκτός Βουλής; Πόσοι θα είναι οι «ψηφίσαντες»; Ητοι, ποιο θα είναι το ποσοστό αυτοδυναμίας;
Ητοι ποιο είναι το επίπεδο μετεκλογικής διαπραγμάτευσης μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και του χώρου συνομιλητών; Και ποιοι είναι αυτοί; Για παράδειγμα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε ένα σχήμα ανεξάρτητων προσωπικοτήτων, υποστηριζόμενων όμως από το ΠΑΣΟΚ, θα είναι ο υλοποιητής μιας μετεκλογικής σύνθεσης, χωρίς να εκτίθεται ο κ. Ανδρουλάκης από τη πάγια θέση του «δεν συνεργάζομαι με τη ΝΔ»; Ή, σε μια άλλη εκδοχή, μόνο οι βουλευτές του κ. Βελόπουλου που θα αυτομολήσουν προς τη μη αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία θα είναι η ρεζέρβα; Ομως οι 30 βουλευτές/μετεγγραφές που θα χρειάζονται (στη περίπτωση του πιθανού μετεκλογικού αδιεξόδου) πολύ δύσκολα αθροίζονται. Αρα μάλλον ένας πολυσυνδυασμός στηρίξεων και μετεγγραφών θα υπάρξει.
Και μια άλλη πλευρά του παζλ. Με την επιλογή του κ. Πιερρακάκη στο Eurogroup αλλάζουν και οι εσωκομματικές επετηρίδες στη Νέα Δημοκρατία. Η βαριάντα του κ. Μητσοτάκη (γιατί, σε μεγάλο βαθμό, περί αυτού πρόκειται) απαντά στην αντισυσπείρωση των τέως πρωθυπουργών; Εντέλει το φαντασιακό θα υποσκελίσει τις διαμορφωμένες αυλές; Θα δείξουν οι επόμενες μετρήσεις.
Οι πρώτες τουλάχιστον εκλογές θα αποκαλύψουν ίσως με σκληρότερο τρόπο το δράμα. Μια δυσέκφραστη λαϊκή επιθυμία που πάει στον άγραφο παίκτη, από απέχθεια στους γνωστούς. Στις δεύτερες θα έχουμε σφίξη. Για παράδειγμα, κάποιοι θα συμπιεστούν στο όνομα του πραγματισμού και αυτοσυντήρησης. Πρώτη απ’ όλους η κυρία Καρυστιανού που, αφού θα χρησιμοποιηθεί ως καταλύτης, μετά θα γίνει προσπάθεια να συντριβεί.
Χωρίς οργάνωση, κόμμα και ευρέως επεξεργασμένες θέσεις, είναι το πιθανότερο. Αλλωστε κόμματα-ρεύματα αναδύθηκαν και στο παρελθόν για μιάμιση εκλογική δοκιμασία και μετά χάθηκαν. Βέβαια, τελευταία στιγμή ίσως κάποιοι τη συμβουλεύουν να μην μπει στα γρανάζια. Για την ώρα, η πολλαπλή μετάβαση «στο άλλο» και οι υπόγειες διαφοροποιήσεις κάνουν πιθανό και το τακτικό σταμάτημα των εχθροπραξιών σε μια παγωμένη γραμμή μετώπου.
Ο Δημήτρης Σεβαστάκης είναι ζωγράφος και καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ
