Ηταν όλα πολύ ωραία στο Παλλάς την περασμένη Τετάρτη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν το reunion της τάξης του 2015 με απαρτία, αν εξαιρέσουμε την απουσία του Παύλου Πολάκη. Ενα πράγμα μόνο έλειπε για να μπορούμε να πούμε ότι ήταν τέλειο το event, και θα σας πω αμέσως τι εννοώ.
Βλέποντας ότι ο οργανωτής είχε μαντρώσει στο θεωρείο τους ηγέτες της αντιπολίτευσης και επιγόνους του, περίμενα ότι στο σημείο εκείνο της ομιλίας, που τους καταδίκαζε σφοδρά ως ανίκανους, αδύναμους και ιδιοτελείς, ο Αλέξης Καραμήτρος θα πατούσε ένα κουμπί, θα άνοιγε μια καταπακτή κάτω από το θεωρείο και θα τους εξαφάνιζε. Αυτό ήταν το μόνο που έλειπε για να είναι τέλειος ο εξευτελισμός που τους επεφύλασσε. Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, ότι η προετοιμασία της καταπακτής θα είχε και μεγάλος κόστος και τεχνικές δυσκολίες, επομένως δεν ήταν εύκολο να γίνει. Σε θέατρο ήταν όμως, υπήρχε πληρέστατος εξοπλισμός φωτισμού και τεχνικοί, θα μπορούσε λοιπόν τη στιγμή που τους κατσάδιαζε να ανάψουν οι προβολείς και να στραφούν απότομα πάνω τους εκτυφλωτικοί. Θα ήταν επίσης εφικτό εκείνη τη στιγμή να ακουστούν γέλια από την ηχητική εγκατάσταση, ώστε να παρασύρουν και το κοινό.
Τίποτα από αυτά δεν έκανε όμως ο Αλέξης. Γιατί; Επειδή, υποθέτω, είναι πολύ κύριος για να φέρει σε τόσο δύσκολη θέση τους καλεσμένους του…
ΓΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΕΤΑΙ
Μέχρι τώρα έτρεφα την ελπίδα ότι οι θεσμοί της αμερικανικής δημοκρατίας θα αποδειχθούν ισχυρότεροι από τον πρόεδρο Τραμπ. Οχι όμως πια. Οταν βλέπουμε τον πρόεδρο να απολύει τον ειδικό εισαγγελέα της υπουργείου Δικαιοσύνης και να διορίζει στη θέση του μια νεαρή δικηγορίνα, της οποίας η εμφάνιση του γυάλισε, αλλά δεν έχει τα τυπικά προσόντα για τη θέση, αρχίζω να αμφιβάλλω για το μέλλον της δημοκρατίας στην Αμερική. Το αποκορύφωμα είναι η προεδρική χάρη που απένειμε στον πρώην πρόεδρο της Ονδούρας Χουάν Ορλάντο Χερνάντες, ο οποίος εξέτιε ποινή κάθειρξης 45 ετών σε ομοσπονδιακή φυλακή για την παράνομη εισαγωγή τόνων κοκαΐνης στις ΗΠΑ. Και τούτο, ενώ την ίδια ώρα ο αμερικανικός στρατός βυθίζει τις λέμβους που υποτίθεται ότι μεταφέρουν κοκαΐνη από τη Βενεζουέλα στις αμερικανικές ακτές. Τέτοια κραυγαλέα αντίφαση είναι δυνατή μόνο αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως ο Τραμπ είναι συριζαίος και δεν το ξέρει;
Ενδέχεται όμως να υπάρχει μια λογική εξήγηση, που εσείς κι εγώ δεν μπορούμε να τη συλλάβουμε. Γιατί, όπως έχει πει ένας επιφανής πολιτικός, τον οποίον πολύ κουβεντιάζουμε τις τελευταίες μέρες, αυτά που κάνει ο πρόεδρος Τραμπ συχνά φαίνονται διαβολικά, είναι όμως πάντα για καλό. Οπότε ας ρωτήσουμε και τον Αλέξη προτού σπεύσουμε να καταδικάσουμε τον Τραμπ.
Πάντως, όσοι στην Αμερική έχουν ως επάγγελμα να παρακολουθούν, να σχολιάζουν και να ερμηνεύουν τον εκάστοτε πρόεδρο αρχίζουν να επισημαίνουν εμφανή σημάδια κάμψης, σωματικής και πνευματικής, στον πρόεδρο Τραμπ. Δεν αντέχει πια τις συγκεντρώσεις διάρκειας δύο και τριών ωρών, τον παίρνει ο ύπνος ενώ κάθεται, ψάχνει τις λέξεις, πρήζονται οι αστράγαλοί του και άλλα φρικτότερα, φαντάζομαι, που δεν τα ξέρουμε. Ακόμη και το ότι θυμώνει και αρπάζεται πολύ εύκολα, καθώς και ότι προσβάλλει τους συνομιλητές του ακόμη ευκολότερα (π.χ. η εντολή «σιωπή, γουρουνίτσα» προς δημοσιογράφο) και αυτό αποδίδεται στην προϊούσα παρακμή του οργανισμού του. Αν στην εικόνα αυτή προσθέσουμε ότι τρέφεται αποκλειστικά με McDonald’s και παγωτό βανίλια, προβλέπω ότι ο κατήφορος που τον περιμένει θα είναι πιο απότομος και επώδυνος από εκείνον στον οποίο κουτρουβαλιάστηκε ο Μπάιντεν. Ακόμη δεν έχουμε δει τον χειρότερο εαυτό του! Λίγη υπομονή και θα τον απολαύσουμε…
ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΑΡΚΕΙ
Οχι μόνο δεν ενοχλείται ο Αλέξης Καραμήτρος όταν οι αντίπαλοι τον λένε αμετανόητο, αλλά, όπως τόνισε, είναι και περήφανος από πάνω για αυτά που του ζητούν να μετανοήσει. Είναι, δηλαδή, αμετανόητος και περήφανος. Συγχαίρω την παρρησία του κι ας είναι ακούσια. Μόνο που δεν χρειάζονται δύο λέξεις, μία αρκεί. Ολοι ξέρουμε πως λέμε εκείνον τον αδιόρθωτο που είναι και περήφανος από πάνω…
