Αναμφίβολα και παρά τα όποια βήματα έχουμε πετύχει, η μάστιγα των τροχαίων και δη δυστυχημάτων διαρκεί και προσθέτει στον τραγικό απολογισμό των ημερών. Καθημερινά σχεδόν η τρέχουσα εντόπια ειδησεογραφία καλύπτεται από τέτοια γεγονότα που τερματίζουν αδόκητα τη ζωή συμπολιτών μας ή έχουν ως αποτέλεσμα πολυτραυματισμούς. Νέοι άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους. Μια παράμετρος του «ακήρυκτου πολέμου των δρόμων» είναι προφανώς η οδηγική συμπεριφορά.
Εκκινεί από την έλλειψη παιδείας σε συγκερασμό με τα ελλιπή μέτρα καταπολέμησης της παραβατικότητας και των ακραίων εκφράσεων στον δρόμο (ταχύτητα, παραβιάσεις, αλκοόλ κ.ά.). Το όλο θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί με δύο τρόπους. Στη ρίζα του με μια άλλη κουλτούρα οδήγησης και στην εξέλιξή του με σκληρή νομοθεσία και άτεγκτη επιτήρηση. Στην πρώτη διάσταση απαιτείται διά βίου μάθηση από τις νεότερες ηλικίες πάνω σε θέματα κυκλοφορίας και οδήγησης. Στη δεύτερη, ένα νέο σύγχροο σύστημα με μέτρα για μείωση και έλεγχο της ταχύτητας αλλά και με μια νέα νομοθεσία που να περιλαμβάνει ακόμη σκληρότερους όρους για τη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών.
Δεν νοείται η Ελλάδα να πληρώνει ημερησίως και ετησίως έναν τέτοιο φόρο αίματος και πολύ περισσότερο όταν συλλογικά μπορούμε να εκμηδενίσουμε τέτοια τραγικά γεγονότα. Η πολιτική βούληση εδώ θα πρέπει να τέμνεται με την ατομική ευθύνη και χωρίς «ναι μεν αλλά» ή άλλες ελαστικές αντιμετωπίσεις από τη μεριά κυρίως της πολιτείας. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να είναι σύμμαχοι σε μια πολιτισμένη κυκλοφορία στους δρόμους και ένα νέο αναίμακτο τοπίο.
