Εκεί που σκεφτόταν πώς θα γίνει μια ομαλή μετάβαση, γράφει ο συγγραφέας της «Ιθάκης», το μυαλό του πήγε πρώτα στην Εφη Αχτσιόγλου. Αποφάσισε να της προτείνει να ηγηθεί της καμπάνιας για τις δεύτερες εκλογές του 2023 και να πάει στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. «Θα ήταν ο απόλυτος αιφνιδιασμός για τον Μητσοτάκη», εκτίμησε σαν ταλαντούχος τακτικιστής. Γιατί; Επειδή η ηττημένη με νταμπλ σκορ αξιωματική αντιπολίτευση θα του παρουσίαζε «μια σοβαρή νέα πολιτικό, με σημαντική απήχηση τότε τόσο στο εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και πέρα απ΄αυτό». Παρότι στα μάτια του αυτοσυστηνόμενου ως πολιτικού της πατέρα ήταν «ακόμη άπειρη και με μικρή σχετικά ισχύ εντός του κόμματος», «είχε σοβαρή πολιτική και τεχνοκρατική συγκρότηση, είχε δοκιμαστεί ως υπουργός με σημαντική επιτυχία» και ήταν γυναίκα. Τα είχε ζυγίζει όλα ο Τσίπρας. Ολα εκτός από το ενδεχόμενο να του αρνηθεί. Μέχρι κι η απορία στενού του συνεργάτη αν θα δεχθεί τον ενόχλησε, όπως ομολογεί. Γι΄αυτό και το βασικό του συμπέρασμα για εκείνη είναι πως αργότερα έχασε τις εσωκομματικές εκλογές επειδή «υποτίμησε την κατάσταση» και τη – sic – σημασία της δικής του στήριξης.
Πάντως, σύμφωνα με πρώην συριζαίο που έχει συνεργαστεί μαζί της, το μεγαλύτερο προσόν της (στο οποίο οφείλονται όλα τα πλεονεκτήματα που της αναγνώρισε ο παλιός της πρόεδρος) είναι πως «έχει το σύνδρομο της καλής μαθήτριας». Δεν εμφανίζεται πουθενά, από τηλεπαράθυρο μέχρι εσωκομματική σύσκεψη, απροετοίμαστη. Σε αντίθεση με τους περισσότερους συντρόφους, είναι μεθοδική.
Ακόμη κι υπερβολικά σίγουροι για τον εαυτό τους – και τις ρητορικές τους ικανότητες – εκπρόσωποι του συντηρητικού στρατοπέδου όταν τη συναντούσαν στα τηλεοπτικά πλατό έβλεπαν μια υπολογίσιμη αντίπαλο, όπως έχουν εκμυστηρευτεί σε συνομιλητές τους. Οχι μόνο επειδή ήξεραν ότι έρχεται διαβασμένη αλλά και γιατί το ύφος και το φύλο της καθιστούσαν επικίνδυνη για τους ίδιους οποιαδήποτε επίθεση με τη συνήθη δόση τοξικότητας ίσως επιχειρούσαν να της εξαπολύσουν. Το χαμηλών τόνων προφίλ της την έκανε συμπαθή και σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Βέβαια, η στοχοπροσηλωμένη, οργανωτική και εργατική δελφίνος έχασε τις συριζαϊκές εκλογές.
Και από την ανάποδη
Εχασε μάλιστα από κάποιον που πόνταρε στη φωτογένειά του. Για την ακρίβεια, απέτυχε κι επειδή άργησε να αντιληφθεί πως από φαβορί είχε γίνει το «παλιό» που αναμετράται με το «νέο». Παρότι τελικά πήρε τα επικοινωνιακά όπλα με τα οποία έκανε έφοδο στην Κουμουνδούρου ο Κασσελάκης, είχε σταθμίσει λάθος τα δεδομένα. Πηγή με γνώση της αριστερής ανθρωπογεωγραφίας θυμίζει ότι οι τσιπρικοί συριζαίοι δεν τη χώνευαν ιδιαίτερα. Κάπως έτσι κυκλοφόρησαν φήμες πως υπονόμευε τον «ιδρυτή» του κόμματος και γράφτηκαν διάφορες ειρωνείες στα σόσιαλ μίντια,
τύπου «κόκκινη Εφη» ή «Παπαρήγα με Max Mara». Ασπονδοι φίλοι της στον χώρο τη μέμφονται και για τη στάση της μετά την προπέρσινη εσωκομματική κάλπη. Δεν λειτούργησε ποτέ ως το 44,02% του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνουν. Υψωσε τη γροθιά της μόνο το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου. Μέχρι και τις μέρες που η γενιά της ετοιμαζόταν να φύγει από το κόμμα στο οποίο μεγάλωσε, παρέμεινε σιωπηλή, παραχωρώντας τη θέση που είχε κερδίσει με 58.425 ψήφους μελών στον Χαρίτση.
Παρότι ο άνθρωπος που στα 31 της την έκανε υπουργό της επεφύλαξε το πιο πικρόχολο χτύπημα στα γεμάτα παραπολιτικά κουτσομπολιά απομνημονεύματά του, η δική της απάντηση ήταν κομ ιλ
φο. Του είπε «όχι» βασιζόμενη στο πολιτικό της κριτήριο, εξήγησε. Δεν έπρεπε να παραιτηθεί ο Τσίπρας, συμπλήρωσε.
Η ανάλυση της ανάγκης να εργαστούν στο μέλλον άπαντες για την υπόθεση συσπείρωσης των προοδευτικών δυνάμεων ήταν πολύ λεπτός υπαινιγμός. Θα μπορούσε, ας πούμε, να στηλιτεύσει τον
υπολανθάνοντα σεξισμό του σχολίου «εκεί όπου εγώ έβλεπα μια μεγάλη ευκαιρία, εκείνη έβλεπε προβλήματα» αμέσως μετά την πρόταση «ανέφερε επίσης την οικογένειά της και τις δυσκολίες που θα είχε να ισορροπήσει ανάμεσα στις απαιτήσεις του ρόλου και τις ανάγκες του μικρού της παιδιού». Ή την υποκρισία κάποιου που κατηγόρησε στη σελίδα 71 του βιβλίου του τον Αλαβάνο πως επιθυμούσε να τον περιορίσει σε ρόλο κομπάρσου αλλά ψέγει την Αχτσιόγλου επειδή ήθελε (αν κι η ίδια δεν το παραδέχθηκε ον κάμερα) να γίνει αρχηγός χωρίς αυτόν κηδεμόνα.
