Ανάμεσα στους επικήδειους λόγους για τον Αλέκο Φλαμπουράρη, στη διάρκεια της πολιτικής του κηδείας, ακούστηκαν μερικές μελωδίες που του άρεσαν στο πιάνο. Μια από αυτές ήταν το «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου – ο εύκολα αναγνωρίσιμος ρυθμός διευκόλυνε τους παριστάμενους να ακολουθήσουν και τους παρέσυρε να σιγοτραγουδήσουν τους πασίγνωστους στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Ο τελευταίος στίχος, το «δεν θα περάσει ο φασισμός» ακούστηκε σαν ψιθυριστή συναυλία – δένοντας το ιστορικό σημείο, στο Πάρκο Ελευθερίας, με την αριστερή διαδρομή του εκλιπόντα. Στην τελευταία νότα, όλοι χειροκρότησαν, σε μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της κηδείας.
Δύο στιγμές
Δύο ήταν οι στιγμές που ο Αλέξης Τσίπρας έσπασε για τα καλά: η πρώτη, όταν τελείωσε την εκφώνηση του δικού του λόγου, με έναν αποχαιρετισμό στον «παππού» των παιδιών του. Η δεύτερη, όταν άκουσε τον γιο του Φλαμπουράρη, Μιχάλη, να περιγράφει το απόσπασμα με το οποίο ξεκινάει η «Ιθάκη» – αυτό με το εγκλωβισμένο περιστέρι στο μπαλκόνι, που δεν μπορούσε να ξεφύγει από το γυάλινο τζάμι και απελευθερώθηκε. Οι κάμερες όμως δεν ήταν πάνω του και τα μαύρα γυαλιά δεν άφηναν να φανούν πολλά. Μέχρι οι παριστάμενοι να αντιληφθούν ποιο είναι το απόσπασμα, η στιγμή είχε περάσει.
Αυτοδυναμία
Ενας δημοσκοπικός δείκτης έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την κυβέρνηση: το ερώτημα αν οι πολίτες προτιμούν αυτοδύναμη κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας. Οσο ο καιρός περνάει και ο δείκτης των συνεργασιών πέφτει ή τουλάχιστον μένει στάσιμος απέναντι στο ποσοστό όσων δεν έχουν πρόβλημα να γίνουν πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, αρκεί να προκύψει κυβέρνηση του ενός κόμματος, τότε η στρατηγική της έχει απήχηση. Γιατί στη στόχευση της αυτοδυναμίας έρχεται να «κουμπώσει» ο δείκτης καταλληλότητας, όπου οι αντίπαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη (τουλάχιστον ακόμα) δεν τον κερδίζουν –ο Πρωθυπουργός χάνει κυρίως από τον «Κανένα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους αντιπάλους του ως πρόσωπα.
Κορμός
Για το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, που το Σαββατοκύριακο οργανώνει συνδιάσκεψη στην Αχαΐα (ύστερα από δημοσκόπηση που δείχνει αυξημένα ποσοστά και πρωτιές σε Δυτική Ελλάδα και Πελοπόννησο), το μεγαλύτερο «συν» των δημοσκοπήσεων – που γενικά καλές δεν θα τις έλεγες – είναι πως οι απαντήσεις που φέρνουν το κόμμα, με κάποιον τρόπο, εντός της επόμενης κυβέρνησης, σκοράρουν ψηλά. Πράγμα που σημαίνει αφενός πως (απέναντι και σε ένα κόμμα Τσίπρα) θεωρείται πιο σταθερό, ως κορμός συνεργασιών, και αφετέρου, στη συνείδηση του κόσμου, είναι ακόμα κόμμα κυβερνητικό. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως μπορούν να το φανταστούν, κάποια στιγμή στο μέλλον, ξανά σε θέση εξουσίας.
Απορία
Ποια ήταν η πιο θερμή αγκαλιά μεταξύ καλών φίλων – όχι πρώην συντρόφων, αλλά πρώην συνεργατών – στην κηδεία Φλαμπουράρη; Είχαν και οι δύο ανώτατες θέσεις
