Προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητό, από το σύνολο της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, το γεγονός πως από τις εθνικές κάλπες απέχουμε μόνο δεκαέξι μήνες. Και πως μια σειρά καθηκόντων της, με αιχμή τον έλεγχο του κυβερνητικού έργου, είναι εκ των ων ουκ άνευ ως προς την εκπλήρωσή τους. Αντιλαμβανόμαστε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη διεργασίες, που συντελούνται σχεδόν στο σύνολο του χώρου της Κεντροαριστεράς και τις σεβόμαστε. Κι αντιλαμβανόμαστε τις προκλήσεις της επόμενης ημέρας, που οφείλουν να απαντηθούν από τα κόμματα του χώρου.
Ακόμη και μέσω μιας σειράς συμπράξεων εντός και εκτός Βουλής. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όμως είναι πως το αντιπολιτευτικό τους έργο προέχει όλων των διεργασιών. Και μια κι ο λόγος σε αυτές, να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο μια σειρά ακατανόητων δηλώσεων ή και στάσεων που διαμορφώνουν θολό στίγμα ως προς τις στρατηγικές τους συγκλίσεις και άλλο οι συντεταγμένες κινήσεις στο πλαίσιο μιας στρατηγικής συνεργασίας. Που πρέπει να κάνουν για να διαμορφώσουν όρους σοβαρού πόλου. Ας καταλάβουν ότι η όλη υπόθεση αφορά τον καθένα χωριστά αλλά και όλους μαζί, με γνώμονα την ορθή λειτουργία των κομμάτων και μια είδους θεσμική υπόσταση που θα αντιστοιχίζεται και με τις διαθέσεις των ακροατηρίων τους.
Μια εικόνα όμως όπου ο καθένας από ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, καταθέτει μια δική του πλατφόρμα και άποψη, δεν συμβάλλει στην ανάταξη του όλου χώρου και στην ανασύνθεση της προοδευτικής όχθης. Ούτε χρόνος υπάρχει ούτε πολυτέλεια. Και μπορεί να ακούμε συχνά από κεντροαριστερούς παράγοντες για την «απαξίωση της πολιτικής», όμως καλό είναι να έχουν στον νου τους πως και εκείνοι έχουν συμβάλει σε αυτήν, πράγμα που αποτυπώνεται σταθερά στις χαμηλές τους δημοσκοπικές πτήσεις. Η εμπειρία υπάρχει. Ζητείται και σοβαρότητα.
