Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Πάτρα. Η μεγαλύτερη πόλη της Πελοποννήσου, με ένα από τα ιστορικότερα λιμάνια της χώρας μας, μεγάλα οδικά δίκτυα και το Ρίο – Αντίρριο, με ενδιαφέρουσα πνευματική ζωή και έντονο πολιτικό παρελθόν. Μετά ήταν ο καποδιστριακός Δήμος Πατρέων των 163.466 κατοίκων. Και λίγα χρόνια μετά, μας προέκυψε ο σημερινός Δήμος Πατρέων. Το καλλικρατικό δημιούργημα των 216.000 κατοίκων που περιλαμβάνει τα Βραχναίικα, τα Καμίνια, τα Τσουκαλαίικα, την Καλλιθέα, την Οβρυά, το Σαραβάλι, το Μιντιλόγλι, την Παραλία, τα Ρογίτικα, την Ελικίστρα, τον Ρωμανό, το Σούλι, το Ρίο, τον Αγιο Βασίλη, το Ακταίο, το Καστρίτσι, τα Αραχωβίτικα, το Δρέπανο, το Πλατάνι και τον Ψαθόπυργο. Αγνωστα τοπωνύμια τα περισσότερα σε όσους ζουν μακριά, μια αχανής έκταση που ελέγχεται από έναν μονάχα δήμο.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι στις φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης δεν έχουμε πολλά παραδείγματα που η διοίκηση μιας τέτοιας οντότητας να έχει ανατεθεί από τους εκλογείς της τρεις φορές σε έναν κομμουνιστή, πόσω μάλλον σε μια μεγαλούπολη, έστω κι αν στα δημοτικά υπάρχει μια κομμουνιστική παράδοση. Στις τελευταίες εθνικές εκλογές ο Δήμος Πατρέων έδωσε μόλις 8,97% στο ΚΚΕ. Ο Κώστας Πελετίδης, τρις εκλεγόμενος δήμαρχος Πατρέων από το 2014 έως το 2024 με 56,69%, αποτελεί, κατ’ αυτή την έννοια, από μόνος του, μια ιδιάζουσα περίπτωση στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Κι ένα πρόσωπο τόσο ιδεολογικά φορτισμένο που είναι δεδομένο ότι δύσκολα θα τον κρίνουμε αντικειμενικά.
Υπάρχουν κάποιοι που θα επιμείνουν πως για όλα τα προβλήματα της Πάτρας, από την καθαριότητα μέχρι το κυκλοφοριακό, ο Πελετίδης καμία ευθύνη δεν έχει αφού αντιπαλεύεται το αστικό κράτος. Υπάρχουν και οι αντικομμουνιστές που θα του χρεώσουν ως και το λουμπάγκο τους σε ξαπλώστρα στη Λακκόπετρα. Αγνοώντας ότι στη χώρα τούτη, που ούτως ή άλλως πάσχει φοβερά από πρωτόκολλα διαχείρισης κρίσεων, ένας τέτοιος δήμος-έκτρωμα δεν κουμαντάρεται από τη δημοτική Αρχή χωρίς το κεντρικό κράτος.
Μα πέραν της αδικίας αυτής, η ιδιαιτερότητα Πελετίδη είναι ότι ένας κομμουνιστής βρίσκεται στη (μάλλον) δύσκολη θέση να ασκεί διοίκηση σε ένα κράτος που οργανώνεται και λειτουργεί με τρόπο στον οποίο ο ίδιος ιδεολογικά, βαθιά, πυρηνικά, αντιτίθεται. Κάποιοι εδώ θα δουν μια κάποια «ασυνέπεια» εκ μέρους του, το γεγονός, όμως, πως δεν το είδε η πλειοψηφία των εκλογέων του θα πρέπει να προβληματίσει πρωτίστως τους αντιπάλους του.
Δεν υπήρχαν δίοδοι διαφυγής
Διόλου τυχαία, στην περίπτωση της πυρκαγιάς που χτύπησε τον Δήμο Πατρέων, στο στόχαστρο βρέθηκε αμέσως ο κομμουνιστής δήμαρχος με αφορμή τις επικρίσεις του προς την κυβέρνηση για ελλιπή εγρήγορση και τις δηλώσεις του για το 112. Πράγματι κανείς δεν θα πρέπει να παίρνει το ρίσκο (για να το θέσουμε κομψά) να λέει σε κόσμο να αγνοεί τις εντολές εκκένωσης, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Ακούσαμε, όμως, όλοι, με τα αφτιά μας και ψύχραιμα, τι ακριβώς είπε ο Πελετίδης ή μείναμε σε σκόρπιες αναφορές πέρα δώθε; Αρχικά ζήτησε να εφαρμοστεί το 112.
Ομως στην πορεία ο ίδιος, όπως και πολλοί Πατρινοί και ΜΜΕ άσχετοι με τον δήμαρχο, υποστήριξαν ότι η άφιξη της Πυροσβεστικής ήταν καθυστερημένη, ότι δεν υπήρχαν δίοδοι διαφυγής κι έτσι υπήρξαν πολίτες που επέλεξαν να παραμείνουν για να σώσουν τα σπίτια τους επειδή το ίδιο είχαν κάνει και σε άλλες περιπτώσεις. Αυτό μετέφερε ο δήμαρχος διαμαρτυρόμενος για την έλλειψη ικανού αριθμού μέσων πυρόσβεσης και την (όχι πρωτάκουστη) άποψη ότι το 112 δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέσο αποποίησης ευθυνών. Σε πολλές περιοχές που αντιμετωπίζουν συχνά πυρκαγιές, άλλωστε, βλέπουμε, αντί να εκκενώνουν οι πολίτες, να καταπιάνονται με την κατάσβεση των περιουσιών τους. Αυτό κάτι μας δείχνει για την εμπιστοσύνη τους στο κράτος που είναι ένα πρόβλημα βαθύ, πέρα από κάθε δήμαρχο, κομμουνιστή ή μη. Εξάλλου, ας μη γελιόμαστε, έχουμε ακούσει πολύ χειρότερα για τις φωτιές από τοπικούς παράγοντες των καλών αστικών κομμάτων μας και δεν τους κάναμε τόσο μεγάλο θέμα.
Η ουσία του πράγματος είναι, πάντως, ότι ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι η διοίκηση του δήμου και ο Πελετίδης προσωπικά έχουν ευθύνες για την τροπή που έλαβαν οι πυρκαγιές στην Πάτρα, το γεγονός δεν απαντά ποιος «φταίει» για όσα ζήσαμε το φετινό καλοκαίρι. Ποιος «φταίει» για τη Χίο που κατακάηκε ξανά. Για τη Ζάκυνθο. Για την Αρτα και την Πρέβεζα. Για την Ηλεία. Κανένας δήμαρχος, καλός ή κακός, δεν γίνεται να διαγράψει τις ευθύνες της κυβέρνησης που έχουμε από το 2019 και της οποίας ο επικεφαλής έχει κάνει επανειλημμένες δηλώσεις, από την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση, για τις ευθύνες του κεντρικού κράτους για τις φωτιές. Κι έκτοτε, παρά τις πικρές εμπειρίες των τελευταίων ετών, προβαίνει κάθε χρόνο σε επικοινωνιακά τερτίπια και μεγάλες υποσχέσεις.
