Η απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ) είναι εύλογη και ισορροπημένη. Δικαίωσε όσους υποστήριζαν ότι υπήρχε ζήτημα υποκρυπτόμενης ηγεσίας. Δικαίωσε τη θέση ότι ο νόμος είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα και μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Αν στις εκλογές μετάσχει κόμμα στο οποίο ασκεί διοίκηση πρόσωπο που έχει καταδικαστεί για σπουδαίας πολιτειακής απαξίας αδικήματα, η εκλογή των βουλευτών του μπορεί να προσβληθεί ως άκυρη. Αυτό έγινε και εδώ. Με μία διαφορά. Λίγοι είχαν το θάρρος να καταγγείλουν δημόσια το ζήτημα και να υποστηρίξουν ενστάσεις. Και σήμερα πρέπει να τους επιδοκιμάσουμε γιατί υπερασπίστηκαν δημοκρατικά δίκαια. Αλλά επειδή οι ενστάσεις των ολίγων αφορούσαν συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες, ακυρώθηκε μόνο η ανακήρυξη στις συγκεκριμένες έδρες. Δηλαδή μόνο τριών βουλευτών. Εδώ ίσως το ΑΕΔ υπήρξε συντηρητικό. Θα μπορούσε να θεωρήσει ότι συμπροσβάλλεται η ανακήρυξη σε όλες τις περιφέρειες, για την ενότητα του λόγου, και, αφού ακούσει όλους τους ενδιαφερόμενους, να οδηγηθεί σε συνολική ακύρωση. Το ΑΕΔ δεν ελέγχει ατομικές πράξεις, αλλά, κατά το Σύνταγμα, το κύρος των εκλογών, εθνικών εκλογών, όπου ο καθορισμός του αριθμού των εδρών στα κόμματα γίνεται σε ενιαία βάση στην επικράτεια.


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ