Η ταπεινότητα και το ταλέντο συνεπάγονται… Τζολάκης

Ισως δεν έχει επισημανθεί τόσο όσο θα έπρεπε: o Kωνσταντής Τζολάκης με την όλη του διαδρομή γίνεται πρότυπο για τα νέα παιδιά σε εποχές δύσκολες και ασφαλώς απαιτητικές σε κάθε τομέα. Τα παλιά τα χρόνια, οι πρεσβύτεροι μεγάλωσαν με τον Λάκη Νικολάου που ήταν γιατρός και ταυτόχρονα διεθνής αμυντικός της ΑΕΚ. Δεν ήταν ο μόνος, υπήρξε όμως ξεχωριστή περίπτωση. Τώρα, υπάρχουν οι πολλοί αλλά και ο Τζολάκης. Την περασμένη εβδομάδα το Πανεπιστήμιο Πειραιώς διοργάνωσε «εβδομάδα αποφοιτήσεων» στο πάλαι ποτέ «σπίτι της άρσης βαρών» στη Νίκαια. Ενας εκ των φοιτητών που ορκίστηκαν ήταν ο Τζολάκης και κατά το κοινώς λεγόμενο «έπεσε το γήπεδο από το χειροκρότημα». Δικαίως. Γιατί ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο τα πάντα και δημιουργεί έναν χαρακτήρα ελκυστικό, ένα πακέτο ανθρώπου δυσεύρετο. Εξελίσσεται διαρκώς τόσο ως «άσος» όσο και ως προσωπικότητα. Ηρθε στα 16 του από την Κρήτη στον Ρέντη και έκτοτε χτίζει βήμα βήμα την καριέρα του. Στα 18 του χρόνια πανηγύρισε τίτλο Κυπέλλου στον Βόλο. Και έκτοτε, δεν κοίταξε ποτέ προς τα πίσω. Ατενίζει το μέλλον και ανοίγει τα φτερά του. Με τρόπο όμως κατάδικό του. Χωρίς να μοιάζει στο ελάχιστο με τους κακώς εννοούμενους «σταρ της μπάλας», αυτούς  με τις… τρελούτσικες εμφανίσεις, την επίδειξη αλαζονείας και πλουτισμού, αλλά και την αυτάρεσκη προβολή κάθε δραστηριότητάς τους. Σημαντικής ή ασήμαντης. Οποιος έχει δει, όποιος συγκρίνει τον Τζολάκη των 20 ετών και τον Τζολάκη των 22 προς τα 23, τον «κίπερ» του σήμερα, αντιλαμβάνεται πως περπατά στη γη και μόνο αυτοπεποίθηση του έδωσε ο θρίαμβος του Κόνφερενς Λιγκ πέρυσι και η αδιάλειπτη παρουσία του στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού εφέτος. Γήινος στις αντιδράσεις και θεϊκός στις πτήσεις κάτω από τα δοκάρια, ο Κωνσταντής Τζολάκης παραμένει ένα πρότυπο συμπεριφοράς για τους νέους που αγαπούν τον αθλητισμό και θέλουν έναν φάρο να τους κινήσει το ενδιαφέρον.