Αναζήτηση
Σε 50 χρόνια δημοκρατίας, με ακραίες πολιτικές εντάσεις και οριακές κοινωνικές και οικονομικές αναταράξεις, το θεσμικό θεμέλιο του πολιτεύματος αποδείχθηκε επαρκές και ανθεκτικό. Στο Σύνταγμα του 1975 επελέγη η αποθάρρυνση των αναθεωρήσεων (αυτό που οι νομικοί αποκαλούν «αυστηρό Σύνταγμα»), με μια βαριά διαδικασία αναθεώρησης, που αφενός απαιτεί χρόνο (με ψηφοορίες δύο διαδοχικές βουλευτικές περιόδους) και αφετέρου επιβάλλει ένα σημαντικό διάστημα – τυπικά 5ετία, πρακτικά παραπάνω – χωρίς δυνατότητα αναθεώρησης. Μια καίρια αλλαγή, όμως, του περιβάλλοντος που καλείται να ρυθμίσει το Σύνταγμα αφορά ακριβώς τους ρυθμούς της αλλαγής, την ταχύτητα με την οποία μεταβάλλεται η εξωτερική συνθήκη. Για παράδειγμα, μπορούν να περιληφθούν στον συνταγματικό χάρτη ρυθμίσεις για τεχνολογίες αιχμής (όπως η τεχνητή νοημοσύνη) που θέτουν σημαντικά κοινωνικά, νομικά και ηθικά ζητήματα; Και πώς δεν θα βρισκόταν η χώρα πολύ σύντομα είτε με την τροχοπέδη ενός αρτηριοσκληρωτικού θεσμικού πλαισίου είτε με την ανάγκη να παρακάμπτει το Σύνταγμά της;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
