Ο Τζον Αλεκ Μπέικερ (1926-1987) γεννήθηκε στο Τσέλμσφορντ  της κομητείας του Εσεξ, πόλη που δεν εγκατέλειψε ποτέ, γόνος του Ουίλφρεντ και της Πάνσι. Ο πατέρας του έκανε μελέτες ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, η μητέρα του ήταν η τυπική νοικοκυρά της μικρομεσαίας, θα λέγαμε, τάξης. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του το 1943 και, εκδηλώνοντας την αγάπη του για την ποίηση και την όπερα, στοιχεία ασυνήθιστα στο κοινωνικό του περιβάλλον, είχε ελάχιστη ή καμία επαφή με συγγραφείς ή καλλιτέχνες του τόπου του. Ποτέ δεν εγκατέλειψε τη γενέθλια πόλη του, ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τη γύρω περιοχή, μια ορθογώνια έκταση 500 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που τότε διέτρεχαν αργοκίνητοι ποταμοί, σκίαζαν παμπάλαια δάση καστανιάς και έφτανε ως τις λασπωμένες παρυφές της Βόρειας Θάλασσας, μια αμιγώς παραδοσιακή αγροτική εξοχή. Σήμερα, το μεγαλύτερο τμήμα της έχει απορροφηθεί από μια οικιστική ζώνη που απέχει λιγότερο από μία ώρα από το κεντρικό Λονδίνο. Σε εκείνο το περιβάλλον, ο Μπέικερ πέτυχε με δύο μόνο λογοτεχνικά έργα, στα οποία μπορούμε να προσθέσουμε μικρό αριθμό ποιημάτων, δηλαδή σε συνολικά 350 δημοσιευμένες σελίδες, να αναδείξει την αξία της παρατήρησης της Φύσης και την ευλογία της ροής του χρόνου προς δόξα της Ζωής. Η συγγραφική φήμη του εδράζεται λοιπόν στον Πετρίτη (1967) και στον Λόφο του καλοκαιριού (1969), φήμη που προέκυψε μετά την απόφαση των εκδόσεων Collins να τα δημοσιεύσουν. Ο Πετρίτης μάλιστα βραβεύτηκε με το Duff Cooper Prize, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά βραβεία του 1967. Την ίδια χρονιά έλαβε έπαθλο 1.200 στερλινών από το Συμβούλιο Τεχνών της κομητείας του Εσεξ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή