Μια κυβερνητική έδρα η οποία διαφημίζει σε κάθε ευκαιρία τα τελευταία 5½ χρόνια και την επιτελικότητά της και τη διάθεσή της να διορθώνει τα λάθη της, από τη μια έθεσε μόνη της την επιτελική της επάρκεια υπό αμφισβήτηση κι από την άλλη εμφανίστηκε να μην έχει διδαχθεί από ένα παρόμοιο σφάλμα των πρώτων μηνών της μητσοτακικής διακυβέρνησης. Παρότι επρόκειτο για την πιο κρίσιμη μέχρι σήμερα αναδιάρθρωση της κυβέρνησης (η οποία χρειάστηκε περίπου τρεις εβδομάδες για να υλοποιηθεί), ούτε ένας – σύμφωνα πάντα με τις κυβερνητικές διαρροές – δεν έψαξε εξονυχιστικά τα μητρώα των υποψηφίων προς υπουργοποίηση ώστε να αποφύγει ακόμη και τη δημιουργία εντυπώσεων που θα μπορούσαν να χαλάσουν το αφήγημα του κυβερνητικού rebranding. Για την ακρίβεια, το Μαξίμου δεν χρησιμοποίησε καν την εμπειρία που του είχε προσφέρει η πολιτική αντιπαράθεση η οποία είχε προκύψει από το ανύπαρκτο το 2019 πτυχίο ενός υφυπουργού. Ο επικοινωνιακός αντίκτυπος των παραλείψεων θα καλυφθεί από το επόμενο ολίσθημα. Ωστόσο, στη μέση της δεύτερης θητείας, σε αντίθεση με την αρχή της πρώτης, το κυβερνητικό καράβι δεν επισκευάζεται στη στεριά αλλά στην ανοιχτή θάλασσα. Οπότε, οι καταιγίδες καραδοκούν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή
Τελευταία Νέα