Οποιο εγχειρίδιο «διαχείρισης πλατείας» έχει ανοίξει ποτέ από οποιαδήποτε κυβέρνηση, έχει αποτύχει. Εξ ορισμού η έκφραση κοινωνικής δυσαρέσκειας δεν μπορεί ποτέ να έρθει στα μέτρα εκείνου στον οποίο απευθύνεται. Τις περισσότερες φορές και σίγουρα στις πιο κρίσιμες στιγμές της Μεταπολίτευσης μια πλατεία συσσωρεύει πολλά μικρότερα αιτήματα, τα οποία είτε είχαν έρθει νωρίτερα και υποτιμήθηκαν είτε πήραν διαστάσεις κάτω από τον μεγεθυντικό φακό μιας συγκεκριμένης συγκυρίας. Η σημερινή κυβέρνηση δεν αποτέλεσε εξαίρεση: οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου ζουν αυτές τις μέρες τη δυσκολότερη πλατεία της εξαετίας. Είναι τέτοια τα χαρακτηριστικά της και τόσο οριζόντιο το αίτημα που εκφράζει, που ακόμα και το δικό της προηγούμενο δεν μπορεί να λειτουργήσει αποσυμπιεστικά. Διότι για πρώτη φορά το Μαξίμου δεν έρχεται αντιμέτωπο με ένα ζήτημα που λύνεται νομοθετικά ή με οποιαδήποτε έκτακτη παρέμβαση, αλλά με ένα γενικευμένο αίσθημα ανασφάλειας και δυσπιστίας, το οποίο αγγίζει τους θεσμούς στο σύνολό τους.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
