Η έξαρση της βίας μετά την πανδημία δημιουργεί νέες προκλήσεις για το κράτος, ιδιαίτερα σε σχέση με την προστασία των ανηλίκων και των γυναικών. Η ρουτίνα της ανακοίνωσης μέτρων έπειτα από κάποια δραματική κορύφωση επιβεβαιώνει ότι ο φόβος του πολιτικού κόστους ή η διεκδίκηση πολιτικού κέρδους αποτελούν το βασικό κίνητρο για την κινητοποίηση του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, η κυριαρχία της επικοινωνιακής σκοπιμότητας ευνοεί την αποσπασματικότητα και αποτρέπει την οργανωμένη δράση με μετρήσιμα αποτελέσματα.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ