Ο πρόεδρος βρίσκεται μέρες τώρα στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ αλλά δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από το Φαρ Ουέστ του κόμματός του. Τα στελέχη του πλέον τον πυροβολούν πιο γρήγορα κι από τη σκιά τους. Μέσα σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο άλλοι αποχωρούν κρατώντας την έδρα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ στερείται σοβαρότητας, άλλοι ανακοινώνουν ότι θα θέσουν θέμα ηγεσίας θέτοντας θέμα λειτουργίας, άλλοι ρίχνουν μέχρι και ιδέες για το όνομα του καινούργιου κόμματος το οποίο ίσως προκύψει από μια ομαδική έξοδο κι άλλοι του επισημαίνουν πως πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως και μια λευκή επιταγή. Και κάπως έτσι, οι συριζαίοι κάθε πλευράς, παρά την απόσταση που τους χωρίζει, φαίνεται να μοιράζονται μια κοινή αγωνία: αυτήν ενός μονοψήφιου ποσοστού. Οι μεν φοβούνται την επιστροφή στα πέτρινα χρόνια του 4%, στην κατάσταση ενός κόμματος που δεν μπορεί να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας, για να το πούμε ωμά. Οι δε δείχνουν να αναζητούν το 3%, το οποίο θα τους επιτρέψει να εκλέξουν έναν ευρωβουλευτή στην κάλπη του Ιουνίου για να κάνουν το ντεμπούτο τους εκτός ΣΥΡΙΖΑ.