Ως έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε «για την ειρήνη και την πρόοδο της Ιταλίας και της Ευρώπης» (απο)χαιρέτησε ο πρόεδρος της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα τον προκάτοχό του στο Κυρινάλιο Μέγαρο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, που απεβίωσε την Παρασκευή έπειτα από μακρά νοσηλεία, σε ηλικία 98 χρόνων. Ο Ναπολιτάνο υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος (2006-2015) της μεταπολεμικής Ιταλίας, ο μόνος μέχρι σήμερα που επανεξελέγη (αν και απρόθυμα…) για δεύτερη θητεία, ο μόνος επίσης με κομμουνιστικό παρελθόν. Ξεκίνησε τη μακρά πολιτική του καριέρα με το παρωνύμιο «κόκκινος πρίγκιπας» και την ολοκλήρωσε ως «βασιλιάς Γεώργιος». Κάπου ενδιάμεσα, ο Χένρι Κίσινγκερ τον είχε αποκαλέσει «αγαπημένο κομμουνιστή» του. «Ο αγαπημένος σας πρώην κομμουνιστής», του είχε απαντήσει χαμογελαστός εκείνος. Εκείνο που μπορεί να πει μετά βεβαιότητος κανείς είναι πως σε μία χώρα όπου οι πολιτικοί συχνά περιφρονούνται από τους πολίτες, ως ανίκανοι, διεφθαρμένοι και εγωπαθείς, ο Ναπολιτάνο ξεχώριζε για την ακεραιότητά του, την ισχυρή αίσθηση δημόσιου καθήκοντος που διέθετε, καθώς και την ικανότητά του να γεφυρώνει το βαθύ ιταλικό μεταπολεμικό χάσμα ανάμεσα στη Χριστιανοδημοκρατία και τον Κομμουνισμό, τη Δεξιά και την Αριστερά.
Γεννημένος στη Νάπολι, το 1925, στην οικογένεια ενός φιλελεύθερου δικηγόρου, ο Ναπολιτάνο απεχθανόταν τη φασιστική δικτατορία του Μουσολίνι και προσχώρησε, ως φοιτητής, στην αντίσταση. Εγινε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΙΚΚ) το 1945 και πρωτοεξελέγη βουλευτής το 1953. Οπως και όλοι οι σύντροφοί του, έτσι κι εκείνος υπερασπίστηκε τη βίαιη καταστολή της ουγγρικής εξέγερσης του 1956 από το Κρεμλίνο. Με τον καιρό, ωστόσο, αναθεώρησε. Από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1980 πρωταγωνίστησε στον μετασχηματισμό του ΙΚΚ σε ένα κόμμα που ενστερνιζόταν τη φιλελεύθερη δημοκρατία και αποδεχόταν τη συμμετοχή της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. O Ναπολιτάνο ήταν ήδη βουλευτής περισσότερα από 30 χρόνια όταν εξελέγη πρόεδρος της Βουλής, το 1992. Κατόπιν, μεταξύ 1996-1998, υπηρέτησε ως υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Πρόντι. Το 1999 μετεγκαταστάθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο και έξι χρόνια αργότερα διορίστηκε ισόβιος γερουσιαστής. Ηταν ήδη 80 χρόνων όταν εξελέγη πρόεδρος της Ιταλίας και μέχρι να αποχωρήσει γνώρισε πέντε διαφορετικούς πρωθυπουργούς, τον Ρομάνο Πρόντι, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τον Μάριο Μόντι, τον Ενρίκο Λέτα και τον Ματέο Ρέντσι – έχοντας ο ίδιος συμβάλει σημαντικά και στην ορκωμοσία των τριών τελευταίων, και στην αποχώρηση του Μπερλουσκόνι, το 2011, εν μέσω ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και μπερλουσκονικών σκανδάλων. H ανάγκη διασφάλισης της σταθερότητας ήταν εκείνη που τον έπεισε να δεχθεί μια δεύτερη θητεία, το 2013, εν μέσω πολιτικού αδιεξόδου – μέχρι τις πρώτες ημέρες του 2015, οπότε και αποχώρησε, επικαλούμενος την εύθραυστη υγεία του.
Η σορός του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο παραμένει μέχρι το απόγευμα σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της ιταλικής Βουλής. Μία μη θρησκευτική επικήδεια τελετή έχει προγραμματιστεί για αύριο το πρωί.
