Υπάρχει ένα ελληνικό νησί φορτωμένο ιστορία κι ανθρώπινες τραγωδίες. Για χρόνια ήταν λησμονημένο παρά τις ομορφιές, τους καλοπροαίρετους ανθρώπους και την ιδιαιτερότητα του τοπίου του. Σιγά σιγά όμως οι ιστορίες του έρχονται στο προσκήνιο και η άγρια ομορφιά του συγκλονίζει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν πρωτοβρέθηκα στα Κύθηρα. Ηταν φθινόπωρο του 1974. Είχαν προκηρυχθεί εκλογές, οι πρώτες μετά τη δικτατορία, κι έπρεπε να επισκεφθώ το νησί, που ανήκει στην Περιφέρεια Α’ Πειραιά και Νησιών. Δεν γνώριζα πολύ κόσμο, αλλά με αιχμαλώτισε αμέσως η βροχερή φθινοπωρινή αγριάδα της αραιοκατοικημένης υπαίθρου, οι καλοσυνάτοι αλλά αυστηροί άνθρωποι και τα γεμάτα ιστορία γραφικά του χωριουδάκια. Ηταν έρωτας με την πρώτη ματιά!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή