Η περίοδος διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη χαρακτηρίστηκε από τις πολλαπλές κρίσεις αλλά και από την ισόρροπη υλοποίηση πολιτικών που αφορούν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας. Αυτή η στρατηγική είχε στον πυρήνα της μια βασική παραδοχή: Οτι ο διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και οι επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές ορθώνονται ενίοτε για να συγκαλύπτουν ιδιαιτερότητες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και την ένδεια επιχειρημάτων. Και ταυτόχρονα, ότι οι λύσεις στα προβλήματα είναι ορθολογικές. Προκαταλήψεις και ιδεολογήματα δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στις σύγχρονες προκλήσεις. Η στρατηγική αυτή πιστεύω βαθιά, ότι έγινε αποδεκτή από τον ελληνικό λαό και επιδοκιμάστηκε στις εκλογές της 21ης Μαΐου, οι οποίες σήμαναν και μια αλλαγή σελίδας ως προς το πολιτικό υπόδειγμα, με το οποίο πρέπει να πορευθούμε τα επόμενα χρόνια. Αναδείχθηκε η ανάγκη να συζητάμε ψύχραιμα και με επιχειρήματα τι μας συμφέρει συλλογικά ως κοινωνία, να διακρίνουμε τον κανόνα από την εξαίρεση, να προγραμματίζουμε και να συντονίζουμε τις πολιτικές, να εκπονούμε σχέδια και μελέτες για να δίνονται λύσεις στα σοβαρά προβλήματα. Η ακραία αντιπαλότητα και οι συγκρούσεις επηρεάζουν αρνητικά την απαραίτητη κοινωνική συνεννόηση για την πορεία της χώρας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ