Δεν δικαιούται μόνο να προσβάλλει και να περιφρονεί η Αριστερά του Τσίπρα. Δικαιούται και να δέρνει – έστω δι’ αντιπροσώπων, μέσω ενός γκρίζου μηχανισμού ατάκτων που συμβάλλουν να εκπληρώνονται οι μύχιες επιθυμίες προσώπων τα οποία αναγκάστηκαν να «εκπολιτιστούν» λόγω της σχέσης τους με την εξουσία.
Η επίθεση στον Θάνο Πλεύρη, σε μεζεδοπωλείο στα Πετράλωνα, έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Μεταφράζει το κοινωνικό μίσος όχι για ό,τι είναι αλλά για ό,τι ήταν, για την ακροδεξιά πολιτική καταγωγή του – δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, στα κοινωνικά δίκτυα, επικρίνουν αυτούς που του επιτέθηκαν μόνο επειδή μπροστά ήταν τα παιδιά του, αλλιώς… Επαναφέρει ένα κλίμα τρομοκρατίας της λεγόμενης πληθυντικής Αριστεράς κατά πολιτικών αντιπάλων δημοφιλές την εποχή της χρεοκοπίας. Και επιδοτεί την επιστροφή ενός κλίματος Βαϊμάρης σε περίπτωση που το εκλογικό αποτέλεσμα διαφανεί ότι δεν είναι το επιθυμητό – άλλωστε, και η Χρυσή Αυγή ξαναέκανε την επανεμφάνισή της. Η ΝΔ επέκρινε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν εξέδωσε ανακοίνωση δημοκρατικής συμπαράστασης στο θύμα της επίθεσης. Εδώ ο Τσίπρας δεν επισκέφτηκε καν τον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο στο νοσοκομείο, μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του, με τον Πλεύρη θα συγκινηθεί; Τελικά το θυμήθηκαν αργά, είναι περίοδος που δίνουν διαπιστευτήρια κανονικότητας.
