Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Παραλιακό μέτωπο Φαληρικού Ορμου: μια περιοχή που στο πέρασμα του χρόνου παρέμενε κατά βάση - με μικρές χρονικές εξαιρέσεις - μια «άτυπη» χωματερή.
Από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του '80, η κατασκευή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας δεν βελτίωσε την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση. Λύματα από τον Κηφισό και τον Ιλισό κατέληγαν στο παραλιακό μέτωπο, μετατρέποντάς το σε έναν απέραντο βούρκο. Μια κατάσταση που θα παραμείνει έτσι έως και τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, όταν τελικά μπαίνει στον σχεδιασμό για τα ολυμπιακά ακίνητα. Μέχρι τότε σκουπίδια, μπάζα και παράγκες σε όλο το μήκος και το πλάτος της παραλίας από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έως και τις Τζιτζιφιές, καταυλισμοί και κάψιμο λάστιχων, που έκαναν την περιοχή απρόσιτη και απαγορευτική για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες. Ο όποιος σχεδιασμός για τουριστική αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου του Φαληρικού Ορμου παρέμενε στα συρτάρια.
Η μοναδική… αναλαμπή για την περιοχή ήταν η εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου όμως με τη λήξη έληξε και η περίοδος αίγλης της. Αρκεί κανείς να θυμηθεί πως οι μισές και πλέον εγκαταστάσεις δεν χρησιμοποιήθηκαν καν την περίοδο των Αγώνων.
Οι συζητήσεις και οι προγραμματισμοί για ανάπλαση του σημείου και αξιοποίηση των ολυμπιακών ακινήτων άργησαν… μερικές δεκαετίες. Ούτε δηλώσεις από επίσημα χείλη, όπως «η παραλιακή ζώνη του Φαληρικού Ορμου αποτελεί τη φυσική διέξοδο του Λεκανοπεδίου της Αθήνας στον Σαρωνικό» δεν ήταν αρκετές για να μπει μπροστά το όποιο σχέδιο μετατροπής της περιοχής σε αυτό που θα έπρεπε να είναι.
Μπάζα, παλιοσίδερα και πλαστικά
Χρόνια μετά τους Αγώνες, το παραλιακό μέτωπο του Φαληρικού Ορμου επέστρεψε στην προ Ολυμπιάδας εποχή: ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Και πάλι μπάζα, παλιοσίδερα, πλαστικά, βαρέλια συνέθεταν την περιοχή, που είχε αναπλαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μια βόλτα τρία χρόνια μετά τους αγώνες ήταν αρκετή για να διαπιστώσει κανείς πως η εικόνα από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έως τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Beach Volley δεν διέφερε σχεδόν σε τίποτα από την εικόνα της παραλίας το 2003. Τα φυτά που είχαν φυτευτεί στην παραλία λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες αφέθηκαν στην τύχη τους και ξεράθηκαν, ενώ τα λάστιχα ποτίσματος μετά δυσκολίας διακρίνονταν ανάμεσα στους σωρούς των σκουπιδιών. Ακόμη και όσοι τολμηροί, όμως, ήθελαν να φτάσουν στην παραλία αποθαρρύνονταν καθώς η πρόσβαση για τους πεζούς μέσα από τις λεωφόρους ήταν αδύνατη.
