Μάο Τσετούνγκ
(1949-1976)
Ο Μάο ήταν αυτός που ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το 1949, μετά τον θρίαμβο επί της Κουομιτάνγκ, η οποία διέφυγε στην Ταϊβάν. Χαρακτηριστικό της περιόδου του ήταν ο συγκεντρωτισμός, οι μεγάλες αντιφάσεις και η φτώχεια, καθώς και η απόλυτη απόρριψη του δυτικού καπιταλισμού. Με την Πολιτιστική Επανάσταση (1966-1976) επιχείρησε να δώσει νέα πνοή στο εγχείρημα του «κινεζικού κομμουνισμού», πετυχαίνοντας ωστόσο αντίθετο αποτέλεσμα.
Ντενγκ ΣΙΑΟΠΙΝΓΚ
(1978-1989)
Ο Ντενγκ, μετά το 1978, ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Κίνας, βάζοντας τη σφραγίδα του με την αποκέντρωση των εξουσιών (αν και διατήρησε τον κεντρικό έλεγχο) από το κόμμα προς την κυβέρνηση και τις περιφέρειες και την υιοθέτηση βασικών αρχών του καπιταλισμού, όπως η ατομική ιδιοκτησία και το άνοιγμα της αγοράς, με αποτέλεσμα τη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη, που για δύο σχεδόν δεκαετίες αποτυπώθηκε σε διψήφιο ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ και σε βελτίωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ.
Σι Τζινπίνγκ
(2012-σήμερα)
Αφότου ανέλαβε την εξουσία, ο Σι προώθησε μεθοδικά έναν «Τρίτο Δρόμο», υιοθετώντας στοιχεία και από τις δύο προηγούμενες περιόδους. Ειδικά μετά το χρηματιστηριακό «κραχ» του 2015-16, ο Σι επιτάχυνε την επιστροφή των εξουσιών στο Πολίτμπιρο του ΚΚ Κίνας και περιόρισε τον βαθμό ελευθερίας των μεγιστάνων του πλούτου, τους οποίους θεώρησε απειλή. Πλέον, το σύνολο του μηχανισμού ελέγχεται από έμπιστους προς αυτόν, ενώ η Κίνα «οχυρώνεται» για μακρά αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ.
