Στη δημοκρατία υπάρχει ο κανόνας ότι κατ’ αρχήν κανείς πολίτης δεν παρακολουθείται από κρατικές υπηρεσίες, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος που προβλέπεται από τον νόμο και αφού τηρηθούν οι σχετικές νόμιμες διαδικασίες. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι του σκανδάλου των υποκλοπών, μαθαίνουμε από την κυβέρνηση – και από τους αρμόδιους δικαστικούς, ενίοτε – ότι κατ’ αρχήν όλοι είναι ύποπτοι και όλοι τελούν δυνητικά υπό παρακολούθηση. Και μάλιστα, όχι μόνο από κρατικές υπηρεσίες. Ακόμα χειρότερο δείγμα προϊούσας σήψης και πολιτικής κατάπτωσης είναι το ότι φαίνεται να έχει στηθεί ένας σκοτεινός παρακρατικός μηχανισμός παρακολουθήσεων πολιτικών αντιπάλων, αντιπολιτευόμενων δημοσιογράφων, αλλά και υπουργών και κυβερνητικών παραγόντων της ΝΔ και των συζύγων τους, καθώς και (τουλάχιστον) ενός πρώην πρωθυπουργού. Η εκκωφαντική σιωπή και οι αποσπασματικές δικαιολογίες που προβάλλει η κυβέρνηση επιτείνουν την καθόλα εύλογη καχυποψία των πολιτών, καθώς μάλλον επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτού του κυκλώματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή