Οι Κούρδοι φαίνεται πως αντιμετωπίζονται ως ένα εξαιρετικό… πολυεργαλείο από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Γι’ αυτό, άλλωστε, είναι αποφασισμένος να τους αξιοποιήσει σε τρία διαφορετικά (αν και στενά δεμένα μεταξύ τους) μέτωπα: Για να αιτιολογήσει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στο Ιράκ και τη νέα εισβολή που σχεδιάζει στη Συρία, για να συσπειρώσει την πατριωτική-εθνικιστική του βάση παρουσιάζοντάς τους ως μέγιστη απειλή για την Τουρκία και, φυσικά, για να εκβιάσει τη Σουηδία και τη Φινλανδία, κυρίως όμως τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην υπόθεση της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Ειδικά, πάντως, όσον αφορά στις δύο σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες επέλεξαν να υποβάλουν αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ στον απόηχο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, είναι σαφές ότι αυτή που προκαλεί την μήνι του Ερντογάν είναι η Σουηδία. Καθώς το γεωπολιτικό διακύβευμα είναι μεγάλο και οι πιέσεις που ασκούνται ασφυκτικές, η πολυπληθής κουρδική κοινότητα της χώρας έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. Οι εκτιμήσεις, άλλωστε, κάνουν λόγο για περίπου 100.000 Κούρδους που κατοικούν εκεί – από την Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία και τον Λίβανο – οι οποίοι βρίσκονται στο στόχαστρο της Αγκυρας. «Πολλοί από αυτούς είναι εξαιρετικά ανήσυχοι ότι μπορεί να εκδοθούν στην Τουρκία», δήλωσε χαρακτηριστικά στην ανταποκρίτρια της γαλλικής «Le Monde» στη Στοκχόλμη, Αν-Φρανσουά Ιβέρ, ο κούρδος δημοσιογράφος Κούρντο Μπακσί.
Δεν είναι τυχαίο ότι, ανάμεσα στα άλλα, οι πληροφορίες αναφέρουν πως η τουρκική κυβέρνηση απαιτεί από τη σουηδή πρωθυπουργό και επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, Μαγκνταλένα Αντερσον, να του δώσει τις «κεφαλές επί πίνακι» περίπου 30 Κούρδων (28 κατ’ άλλους) που βρίσκονται στη χώρα και αποτελούν «κόκκινο πανί» για την Αγκυρα, η οποία τους κατηγορεί για ενεργές σχέσεις με το ΡΚΚ (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα) και το «αδελφό» YPG/PYD που δρα στη βόρεια Συρία. Παράλληλα, την περασμένη εβδομάδα, το καθεστώς Ερντογάν παρέδωσε στη Σουηδία μια λίστα με απαιτήσεις, την ικανοποίηση των οποίων – μέσω γραπτής δέσμευσης – έχει ανάγει σε προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να άρει το βέτο του στο ΝΑΤΟ (όπου, ως γνωστόν, η διεύρυνση απαιτεί ομοφωνία των 30 κρατών-μελών).
Οι απαιτήσεις αυτές περιλαμβάνουν «τον τερματισμό της πολιτικής στήριξης προς την τρομοκρατία», την «εξάλειψη κάθε πηγής χρηματοδότησης της τρομοκρατίας», την «παύση της στήριξης με όπλα» του ΡΚΚ και των Κούρδων της Συρίας, την άρση του εμπάργκο όπλων σε βάρος της Τουρκίας που έχει επιβληθεί από το 2019 και, τέλος, τη διεθνή συνεργασία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Παρά δε το γεγονός ότι η ίδια η Αντερσον διαβεβαιώνει δημοσίως και σε όλους τους τόνους ότι η χώρα και η κυβέρνησή της δεν παρέχουν κανενός είδους επίσημη στήριξη προς τρομοκρατικές οργανώσεις, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα της Ευρώπης η οποία κατέταξε το ΡΚΚ σε αυτή την κατηγορία (ήδη από το 1984), ο εκβιασμός δεν σταματά.
Η εικόνα αυτή, όμως, προκαλεί ήδη τις πρώτες έντονες αντιδράσεις εντός της Σουηδίας. Για του λόγου το αληθές, την περασμένη εβδομάδα 17 προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης, μαζί με τους εκπροσώπους των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, έδωσαν στη δημοσιότητα επιστολή με την οποία καλούν την πρωθυπουργό και την κυβέρνηση «να μην πέσουν στην παγίδα του Ερντογάν». Οπως τονίζουν, «σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η Σουηδία να παραδώσει διανοούμενους σε ένα καθεστώς το οποίο προσπαθεί να αναγκάσει τους επικριτές του να σιωπήσουν πολύ πέρα από τα σύνορα της Σουηδίας».
«Είναι ένας δημαγωγός, που αγωνίζεται να επιβιώσει. Αν αρχίσουμε να ικανοποιούμε τις απαιτήσεις του, θα προβάλει και άλλες», προειδοποιεί ο Μπακσί – απηχώντας τις επιφυλάξεις, τους φόβους και την οργή πολλών στη Σουηδία. Πιθανότατα της πλειοψηφίας, η οποία δεν έχει λόγο να αντιμετωπίζει τον Ερντογάν πολύ διαφορετικά σε σύγκριση με τον Πούτιν…
