Είναι παιδιά που ξεχώρισαν στο φετινό πρωτάθλημα, που έκαναν το step up, που καθιερώθηκαν στις ομάδες τους και ξεχώρισαν. Παιδιά που θα τους δούμε να πρωταγωνιστούν και τα επόμενα χρόνια. Οχι μόνο στους συλλόγους τους, αλλά και στην Εθνική Ελλάδος. Ο Μασούρας, που έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Ο Τζόλης που ανήκει πια στη λίστα με τους πιο ελπιδοφόρους νεαρούς που κυκλοφορούν στην Ευρώπη. Ο Αλεξανδρόπουλος, που έφτασε μέχρι την πόρτα της Εθνικής. Ο Δουβίκας, που με τις εμφανίσεις του πήρε μεταγραφή στο εξωτερικό.
Υπάρχει και ο Θανάσης Ανδρούτσος. Ενα παιδί που στα 24 του όλοι θεωρούσαν πως κάθε προσπάθεια που θα έκανε να αγωνιστεί και να καθιερωθεί στον Ολυμπιακό θα έπεφτε στο κενό. Μέχρι που ο Πέδρο Μαρτίνς είδε σε αυτόν ό,τι αδυνατούσαν να δουν όλοι οι υπόλοιποι. Η αποχώρηση του Ομάρ έπρεπε να φέρει ένα σπουδαίο όνομα στο δεξί άκρο της άμυνας του Ολυμπιακού και έφερε. Τον Ραφίνια. Ο Βραζιλιάνος δεν… κόλλησε ποτέ με τον σύλλογο, αποχώρησε και στη θέση του ήρθε ο Λαλά. Και όμως: από τη στιγμή που ο Ανδρούτσος μπήκε για να παίξει τον ρόλο του ακραίου αμυντικού, εκείνος ήταν που έκλεψε τις εντυπώσεις και που κατάφερε να ξεχωρίσει.
Πιστώνεται στον Πέδρο Μαρτίνς η φετινή ιστορία του Θανάση Ανδρούτσου. Ο Ολυμπιακός κέρδισε έναν παίκτη που μπορεί να προσφέρει σε κάθε σχήμα. Είτε στο 4-4-2, είτε στο 3-4-3, παίζοντας ως φουλ μπακ. Κέρδισε ένα ακόμα Ελληνόπουλο, που μπορεί να προσφέρει και να ξεχωρίσει. Κέρδισε έναν ποδοσφαιριστή που μέχρι… χθες δεν γνωρίζαμε αν θα μείνει ή αν θα φύγει και η επόμενη σεζόν θα τον βρει στον κορμό του Ολυμπιακού. Αξίζουν συγχαρητήρια πρώτα στον ίδιο, για την πίστη στις δυνάμεις του και την υπομονή του. Και φυσικά στον πορτογάλο προπονητή που έβγαλε ξανά λαγό απ’ το καπέλο του.
