Είναι δύο διαφορετικές γενιές. Εκπροσωπούν δύο διαφορετικά είδη του ελληνικού τραγουδιού που κατά καιρούς τέμνονται. Η Γωγώ Τσαμπά είναι μια εκ των σταρ του λεγόμενου νεοδημοτικού και μια εκ των βασιλισσών των πανηγυριών με τεράστιο σουξέ. Τα τελευταία χρόνια η φήμη και το γκελ της απλώνεται, κάνει ρεκόρ κάθε σεζόν σε εμφανίσεις στα πανηγύρια ενώ συχνά συμπράττει με γνωστούς καλλιτέχνες της άλλης όχθης από τη δική της. Σήμερα που μιλάμε, βέβαια, η Γωγώ δεν κάνει τη γνωστή διαδρομή της για τη νύχτα, στα κέντρα που κάθε χειμώνα εμφανίζεται. Περιμένει και εκείνη καρτερικά την άρση της συλλογικής μας περιπέτειας, μελετάει παλιές καλές φωνές, ετοιμάζει τον νέο της δίσκο και στη σημερινή 4η Εντολή περιγράφει τα νέα της ήθη αλλά και θυμάται στιγμές της πορείας της. Στο σπίτι παραμένει και η Μαίρη Μαράντη. Μια απ’ τις ωραιότερες φωνές του λαϊκού της δεκαετίας του 70, δίδυμο για χρόνια με τον συνθέτη Γιάννη Καραμπεσίνη, γνωστή όμως στις νεότερες γενιές για τη συμμετοχή της στο τρίτο μέρος της θρυλικής ταινίας «Ολα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη. Εκεί στη γνωστή πια σκηνή ο Γιώργος Αρμένης γκρεμίζει τον σκυλάδικο Βιετνάμ, υπό τη φωνή της Μαράντη, στο «Θα πάρω φόρα» σε σενάριο των Βούλγαρη και Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Σε μια πιο ήσυχη στιγμή, από την παραπάνω σκηνή, η Μαίρη, μας μιλάει από το σπίτι της, θυμάται και εκείνη στιγμές της πορείας της και μας λέει πώς περνάει την καραντίνα με τον γιο της, τον ευγενέστατο Αλέξανδρο – που βλέπει μπάλα και του αρέσουν τα γρήγορα αμάξια. Δύο καλλιτέχνιδες του καιρού μας, σε μια συνθήκη πρωτόγνωρη, χωρίς γκρίνια όμως και με ζωηρές απόψεις και θύμησες από το συλλογικό μας κέφι και την εξωστρέφεια.