Ηταν απομεσήμερο όταν χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού. Είχαμε έναν απρόσμενο επισκέπτη – «υπάλληλος του Πανεπιστημίου Αθηνών», μας είπε στο θυροτηλέφωνο. Μου έδωσε έναν φάκελο και μου ζήτησε να υπογράψω ότι τον παρέλαβα. Παραξενεύτηκα – διαισθάνθηκα ότι κάτι σημαντικό περιείχε ο φάκελος. Τι άραγε; Ενώ τον άνοιγα, αναρωτιόμουν: Πώς και με θυμήθηκε το Πανεπιστήμιο Αθηνών δέκα χρόνια μετά την αφυπηρέτησή μου; Τι ήθελε από μένα;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ