Τη γόνιμη, από πολλές πλευρές, πνευματικές, κοινωνικές, οικονομικές, αλλά και ηθικές, περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας ανάμεσα στο 1880 – 1910, περίοδο που μας προίκισε και με σπουδαία επιστημονικά επιτεύγματα, από τον ηλεκτρισμό ως την ανακάλυψη του DNA και τη θεμελίωση της θεωρίας της σχετικότητας, εποχή που η χειρουργική είχε ως όπλο τη φορμόλη και οι ουρανοί δέχθηκαν τα πρώτα «ιπτάμενα πουλιά», η λογοτεχνία, η τέχνη των εικαστικών, η μουσική, ο χορός δοκιμάζουν, και συχνά επιβάλλουν, νέες μορφές έκφρασης και αισθητικούς κανόνες. Είναι η εποχή του Βαν Γκογκ, του Ματίς, του Ροντέν, του εκφραστικού χορού και της ατονικής μουσικής. Και μόνο η έκδοση του αριστουργήματος του Προυστ «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» και στο θέατρο ο πρώιμος υπερρεαλισμός του «Βασιλιά Υμπύ» του Ζαρρύ είναι αρκούντως στέρεα επιχειρήματα για τον χαρακτηρισμό της εποχής ως επαναστατικής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή