Το πρώτο μου φετίχ ήταν ο Δράκουλας. Μικρός είδα μία από τις χιλιάδες ταινίες – αυτήν του Κόπολα. Μετά διάβασα το μυθιστόρημα του Στόουκερ. Είχα μαγευτεί από αυτή την αποθέωση του μακάβριου και από το ότι το σύμβολο του απόλυτου Κακού δεν ήταν μια αόρατη οντότητα, ο Εωσφόρος ή κάποιος δαίμονας. Αλλά ένας άνθρωπος που υποφέρει επειδή έχει αυτό που όλη η ανθρωπότητα θα ήθελε όσο τίποτα. Ζει για πάντα. Μάλλον, καλύτερα, είναι απέθαντος. Και αυτό τού είναι μαρτύριο. Ενας άνθρωπος ακούσια γίνεται συνώνυμο του απόλυτου Κακού. Και όλη αυτή η τελετουργία του αίματος και οι χιλιάδες δυνάμεις που είχε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ