Τριάντα έξι χρόνια στην εκπαίδευση, η Μαριάννα Θωμά, φιλόλογος στο 2ο Λύκειο Νέας Σμύρνης, δεν είχε καμία σχέση με τους αγώνες δρόμου.

Για πρώτη φορά, συνοδεύοντας τον σύζυγό της, πήρε μέρος το 2013 σε αγώνα 5 χιλιομέτρων και από τότε ξεκίνησε μια δρομική πορεία γεμάτη ηλικιακές διακρίσεις, σε διάφορους αγώνες 5, 10 και 21,1 χιλιομέτρων.

«Η ιστορία μου ως δρομέα ξεκίνησε από μια εκδρομή στη Θεσσαλονίκη που συνόδευσα τον άντρα μου στον πρώτο του Ημιμαραθώνιο. Με είχε δηλώσει στα 5 χλμ. Και αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας στη ζωή μου. Μπορώ να πω ότι τον χάρηκα και από τότε μπήκα κι εγώ στον υπέροχο κόσμο του αθλητισμού, μια δραστηριότητα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου να την ασκεί».

Και από το πεντάρι της Θεσσαλονίκης το 2013 και τον Ημιμαραθώνιο Χίου το 2015, όπου ήταν τρίτη στην κατηγορία της, βρέθηκε το 2016 να τερματίζει τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας σε 6.08.50, τέταρτη Ελληνίδα στην ηλικιακή της κατηγορία.

«Η πίστη του άντρα μου ότι μπορώ να κάνω Μαραθώνιο ήταν που με έκανε να τον ακολουθήσω στην προετοιμασία και να βρεθώ το 2016 να τρέχω την κλασική διαδρομή. Ακόμα και τη στιγμή της εκκίνησης δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τρέξω 42 χιλιόμετρα, φαίνεται όμως ότι οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι πολύ μεγαλύτερες από όσες ο ίδιος πιστεύει πως έχει. Ο τερματισμός μου ήταν για μένα πραγματικά μια ιδιαίτερη στιγμή, όχι τόσο στιγμή δρομέα, όσο στιγμή ανθρώπου που ξεπέρασε τον εαυτό του.

Από τότε προπονούμαι χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, εντελώς ερασιτεχνικά, και μετέχω σε αγώνες μαζί με τον άντρα μου, τερματίζοντας… πριν από αυτόν πάντα και απολαμβάνοντας  τα… πειράγματα που του κάνουν οι φίλοι του!

Ξέρω όμως πως νιώθει περήφανος για μένα, ιδιαίτερα όταν έρχομαι πρώτη στην ηλικιακή μου κατηγορία και ανεβαίνω βάθρο.

Η μεγαλύτερη δρομική μου δραστηριότητα, μετά τον Μαραθώνιο της Αθήνας, ήταν η περσινή συμμετοχή μου στο εννενηντάωρο αγώνα no finish line της Αθήνας, στον οποίο έκανα 150 χιλιόμετρα, και ήμουν πρώτη γυναίκα στην ομάδα μου, τον Σύλλογο Αθλουμένων και Φίλων Αλσους Νέας Σμύρνης (ΣΑΦΑΝΣ). Πρώτα ο Θεός, αυτή τη φιλανθρωπική δραστηριότητα ελπίζω να την επαναλάβω και φέτος. Δεν συμπαθώ καθόλου τα βοηθήματα, τζελάκια, ηλεκτρολύτες, μπάρες κ.λπ., φροντίζω μόνο να έχω πάντα μαζί μου ένα μπουκαλάκι με νερό, μέσα στο οποίο βάζω μέλι, λεμόνι και αλάτι. Μου το έχει συστήσει ένας ανιψιός μου, δρομέας».

Η Μαριάννα Θωμά αποποιείται με σεμνότητα τον τίτλο του δρομέα-μαραθωνοδρόμου. «Οταν βλέπω τα παιδιά του συλλόγου να αθλούνται και να γυμνάζονται με τέτοια ένταση και να κάνουν τους χρόνους που κάνουν, θεωρώ ύβρι να δηλώνω δρομέας, πόσω μάλλον μαραθωνοδρόμος. Αν έχει κάποια αξία η δική μου δρομικη δράση, είναι για να δείξει ότι όλοι μπορούμε, σε οποιαδήποτε ηλικία, να αθληθούμε, αρκεί να το πιστέψουμε ή… να πιστέψει κάποιος άλλος σε  μας!».