«Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί του…». Θα μπορούσε πηγή έμπνευσης του Λουκιανού Κηλαηδόνη να ήταν η φωνή του Αντώνη κι όχι του Γιάννη. Ή, και του Πυλιαρού, αλλά και του Διακογιάννη. Εκπληκτικές, μοναδικές, ανεπανάληπτες οι περιγραφές και των δύο κορυφαίων σχολιαστών της ΕΡΤ εκείνης της εποχής. Μιας μακρινής, ρομαντικής και αξέχαστης εποχής. Οπως και οι «θεϊκές» φωνές τους. Φωνές που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στις μνήμες των φιλάθλων και που σφράγισαν μια ολόκληρη εποχή.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
