Σε μια χώρα που δίνει πολλές φορές την εντύπωση πως πάσχει από ιδεασμούς αναδελφισμού, σχεδόν επιβάλλεται να της θυμίζει κανείς με απτά παραδείγματα πως δεν είναι μόνη. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα είναι η απόφαση της γαλλικής και της ιταλικής κυβέρνησης να στείλουν από μία φρεγάτα στην Κύπρο, γεγονός που αποδεικνύει πως η έκνομη δραστηριότητα της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνο ελληνοτουρκική υπόθεση.

Το γεγονός αυτό υπενθυμίζει ωστόσο και κάτι ακόμη: ότι η χώρα μας οφείλει να αναζητήσει την ευρύτερη δυνατή στήριξη της Ευρώπης. Οφείλει να επιδιώξει – και να επιτύχει – μια σαφή καταδίκη της Αγκυρας από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων είναι το ανώτατο κέντρο χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων της Ενωσης. Η καταδίκη δεν θα έστελνε μόνο ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην Τουρκία. Θα έστελνε και ένα μήνυμα συμπαράστασης σε ένα μέλος της.

Η χώρα χρειάζεται μια τέτοια διπλωματική επιτυχία όχι μόνο για να απαλλαγεί από διάφορες ψευδαισθήσεις περί εθνικής μοναξιάς, αλλά και για να συνεχίσει με αυτοπεποίθηση μια εθνική πολιτική, σκοπός της οποίας δεν μπορεί να είναι άλλος από την εκτόνωση της κρίσης και τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Ο στόχος θα είναι πάντοτε η καλή γειτονία. Για την επίτευξη αυτού του στόχου και μόνο ζητεί η χώρα τη βοήθεια των ευρωπαίων εταίρων και συμμάχων της.