Κοίτα ποιος μιλάει!

Το τελευταίο μπαράζ «μαργαριταριών» του Αλέξη Τσίπρα, όπου στην ίδια χύτρα ανακατεύτηκαν η Χούντα, η Κατοχή, το BBC και η Deutsche Welle, έδωσε μία ακόμη αφορμή για ένα ολονύκτιο πάρτι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αλήθεια είναι ότι τα social media ψάχνουν για αφορμή να ξεσαλώσουν και δεν διστάζουν, προκειμένου να την ξετρυπώσουν, να βγάλουν αν χρειαστεί και από τη μύγα ξίγκι. Αλήθεια είναι επίσης πως όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, υποπίπτουμε κατά καιρούς σε γλωσσικά ολισθήματα – τα περίφημα lapsus – που, ακόμη και εάν δεν προδίδουν για τις ανομολόγητες προθέσεις / επιθυμίες μας τόσα όσα διατείνονται οι φροϊδιστές ότι προδίδουν, αποκαλύπτουν σίγουρα την έλλειψη άνεσης στον προφορικό μας λόγο ή (στη χειρότερη περίπτωση) τα κενά στην παιδεία μας, από τα μικρά χαντάκια έως τα κολοσσιαία βάραθρα. Γι’ αυτό άλλωστε μεμφόμαστε συνήθως τον πιο πρόσφατο πρώην πρωθυπουργό μας: εκεί όπου στους άλλους πρώην διακρίναμε (και συγχωρούσαμε) ένα τυπικό σαρδάμ λόγω αυξημένου άγχους ή μιας δύσκολα κοντρολαρισμένης αγοραφοβικής προδιάθεσης, στα «μαργαριτάρια» του δροσερού κι επικοινωνιακά άνετου αγοριού της Κουμουνδούρου διακρίνουμε κοπάνες από τα μαθήματα ή (στην καλύτερη για τον ίδιο περίπτωση) ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ζόριζε ιδιαίτερα τα παιδιά του.