Ο άγγλος φιλόσοφος και πολιτικός όχι μόνο δεν πίστευε στην απόλυτη ελευθερία, όπως τον κατηγορούν ορισμένοι συντηρητικοί, αλλά θεωρούσε πως τα θεμέλια της αρετής βρίσκονται στην ικανότητα του ανθρώπου να αρνείται τις επιθυμίες του, να ξεπερνά τις ορμές του και να ακολουθεί αυτό που του υπαγορεύει η λογική. Εναν χρόνο μετά το τέλος της Ενδοξης Επανάστασης του 1688, έγραψε τις Δύο Πραγματείες περί Κυβερνήσεων. Το κοινοβούλιο είχε αποκτήσει επιτέλους το δικαίωμα να συλλέγει τους φόρους και ο βασιλιάς δεν μπορούσε πλέον να το αποπέμπει. «Με δεδομένο ότι ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στο να αρπάζει την εξουσία», σημείωσε ο Λοκ, «θα ήταν πολύ μεγάλος πειρασμός οι άνθρωποι που έχουν τη δύναμη να γράφουν τους νόμους να είναι ίδιοι με εκείνους που έχουν τη δύναμη να τους εφαρμόζουν». Είχε έρθει η ώρα της διάκρισης των εξουσιών.

Vidcast: Face2Face