Ποια πόλη, ποια χώρα;…

Υπάρχει μια λίστα χωρών όπου μπορείς να επιλέξεις σε ποια θέλεις ή θα ήθελες να επενδύσεις για μια μικρή ή και πολύ μεγάλη επιχείρηση. Ας μείνουμε προς το παρόν σ' αυτό. Στο επιχειρείν το λεγόμενο, μετά συγχωρήσεως κιόλας, μιας και μας διαβάζουν και προοδευτικοί άνθρωποι, αριστεροί, μπορεί και συνδικαλιστές ή μέλη επιτροπών. Αν σκοπεύεις να επενδύσεις χρήματα και την προσωπική σου εργασία για να αναπτύξεις μια επιχειρηματική δραστηριότητα σε κάποια χώρα, θα ξεφυλλίσεις αυτά τα τετράδια - οδηγούς για να βρεις ποια είναι πιο φιλική και συμφέρουσα προς τον σκοπό αυτόν. Θα βρεις εκεί, σε καλή σειρά, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία, την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, την Πορτογαλία, τη Βουλγαρία, την Κύπρο. Και η Ελλάδα είναι στη λίστα, μόνο που είναι τελευταία.

Αλλά επειδή είναι η ωραιότερη χώρα στην Ευρώπη, με το καλύτερο κλίμα, με ποικιλία τοπίου απαράμιλλη και Ιστορία χιλιετιών, ένας τόπος ευλογημένος δηλαδή, την επισκέπτεσαι εσύ ο ίδιος ο υποψήφιος επενδυτής για να διαμορφώσεις άποψη. Κλειστά μαγαζιά, κεντρικοί δρόμοι νεκροί, εκατοντάδες υπέροχα κτίρια σε εγκατάλειψη ή σε κατάληψη, καμένοι κάδοι, γωνιές σκουπιδότοποι, βανδαλισμένα μνημεία. Παρ' όλα αυτά, ψάχνεις το θεσμικό πλαίσιο που διέπει το επιχειρείν. Μαθαίνεις για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσεις, τον χρόνο που χρειάζεσαι. Σε λίγες ημέρες φεύγεις άρον άρον, αφού έχεις χάσει πολύτιμο χρόνο και άφθονο χρήμα. Στο τσακ γλίτωσες την καταστροφή.

Πώς είναι δυνατόν να προοδεύσει μια χώρα όταν εμποδίζει με κάθε τρόπο την παραγωγή του πλούτου; Γιατί αδιαφορούμε τόσο γι' αυτήν τη χώρα; Ας μας πει επιτέλους κάποιος, γιατί εμποδίζουμε με κάθε τρόπο οποιαδήποτε ευκαιρία ανάπτυξης και ορθώνουμε το ηρωικό ελληναράδικο ανάστημά μας ως βράχο ανάσχεσης για κάθε επένδυση; Θα μου πείτε, εδώ έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε άσχημα πράγματα για την κατσίκα του αγαπημένου μας γείτονα, θα αφήνουμε ξένες κατσίκες να βοσκάνε στα ιερά μας χώματα; Οχι σε όλα, λοιπόν.

Αυτό γίνεται στην περίπτωση της επένδυσης στο Ελληνικό, το ίδιο στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, σε μεγάλα εν αναμονή έργα. Αυτά γίνονταν για να ματαιωθούν και όλα όσα άλλαξαν τη χώρα, όπως η Αττική Οδός, τα Μέγαρα Μουσικής, οι πεζοδρομήσεις κεντρικών εμπορικών δρόμων - όπου «προοδευτικές δυνάμεις» και καθοδηγούμενες «επιτροπές κατοίκων» ύψωναν μαύρες σημαίες για να τα εμποδίσουν. Κι ήταν πάντα μπροστά κάποιες ομαδούλες της Αριστεράς, αυτές που φώναζαν «όχι στο ξεπούλημα»!

Ο ρόλος της Αριστεράς, του «όχι σε όλα», έτσι όπως συμπυκνώνεται στον λόγο και στον τρόπο κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλούστατος: οι ιδιωτικές επενδύσεις να εμποδίζονται (γιατί κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες έχουν σκοπό το κέρδος, λες και θα έπρεπε να έχουν σκοπό τη ζημιά!), οι βασικές δομές του κράτους να μένουν οι ίδιες (αφού αυτές παράγουν την πελατειακή σχέση που μας επιτρέπει να παραμένουμε στην εξουσία). Για να μασήσουν προοδευτισμό οι «αριστεροί πελάτες» μας, τους ρίχνουμε τίποτα προοδευτικά δολώματα, μερικές χρυσοφόρες ΜΚΟ, κάνα σύμφωνο συμβίωσης, μια Συμφωνία Πρεσπών και τους φέραμε στα ίσα.

Το κυβερνητικό έκτρωμα που διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια θα μας χαιρετήσει μεθαύριο. Θα κλείσουν με οδυνηρό τρόπο και μάλλον με εκκωφαντικό γδούπο, πέφτοντας, αυτό που ξεκίνησαν στις πλατείες, συμβάλλοντας στην «τσογλανοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Οι ανοησίες διαρκείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στέρησαν τη χώρα από υψηλότερο ΑΕΠ κατά 30 δισ. ευρώ. Αν αθροίσουμε έστω αλχημιστικά τους αριθμούς, τότε η ζημιά που έκαναν ανέρχεται σε 222 δισ. ευρώ. Είναι γνωστή η δήλωση του τέως επικεφαλής του EuroWorkinng Group περί συντηρητικής εκτίμησης για κόστος 200 δισ. ευρώ στην οικονομία από τα πειράματά τους και τις ανοησίες κάποιου Γιάνη (μ' έκαψες Γιάνη, να μ' αλείψεις Ευκλείδη να γιάνει).

Οι τύποι που μεθαύριο θα μας αδειάσουν τη γωνιά θα περάσουν στην Ιστορία ως οι μεγαλύτεροι ψεύτες και απατεώνες. Για εμάς ήρθε ο καιρός ν' αποφασίσουμε προς τα πού και με ποιους θα πάμε. Οχι διχάζοντας, αλλά αλλάζοντας - και πορεία, και ρούχα, και μυαλά. Πρέπει να βρεθούμε μαζί για να γίνει επιτέλους η Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με σταθερή διακυβέρνηση σε σταθερή πορεία. Αυτό που πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση είναι να ενημερώσει άμεσα τον ελληνικό λαό για τα εγκλήματα που διέπραξε αυτή η παρέα. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει άμεσα ένα πλαίσιο ανασυγκρότησης της χώρας με έμφαση στις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, με στοχευμένες κινήσεις.

Αυτοί που κυβέρνησαν ως σήμερα αποτελούν το χθες και πρέπει να πάρουν τη θέση τους στο μπαούλο με τα αποκριάτικα. Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, όσοι επέλεξαν τότε τη σημερινή πολιτική διαστροφή καλούνται να διορθώσουν αυτό που έκαναν. Οσοι τους ξαναψηφίσουν είναι συνένοχοι είτε λόγω συμφέροντος είτε λόγω πολιτικής ή άλλης βλάβης. Αύριο δεν ψηφίζουμε απλώς για να απαλλαγούμε από την πιο καταστροφική για τον τόπο διακυβέρνηση εδώ και πολλές δεκαετίες, ψηφίζουμε για να δώσουμε οριστικό τέλος σε ανισόρροπους, τυχοδιώκτες και επιτήδειους απατεώνες, σε σφετεριστές της εξουσίας που επιχείρησαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Βενεζουέλα μέσα από ένα περίεργο σχέδιο «συριζανελισμού».

Καλό δρόμο να έχουν για να βρούμε κι εμείς τον δικό μας. Ενας μόνο τρόπος υπάρχει και η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Δηλαδή αύριο. Καλό βόλι…