Ένα απλό αλλά καθοριστικό σχόλιο από την Χόλι Χάντερ, σε μια ήρεμη στιγμή πίνοντας χυμό ανανά μετά τη γιόγκα, άλλαξε για πάντα την πορεία της. Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός , βλέποντας τη νεαρή Περού να βρίσκεται στο ξεκίνημά της, τής είπε πως της θύμιζε τον εαυτό της όταν ξεκινούσε.
Αυτή η αναγνώριση από μια καταξιωμένη ηθοποιό την ώθησε να πιστέψει ότι το όνειρό της να ασχοληθεί με την υποκριτική δεν ήταν απλά μια φαντασία, αλλά μια πραγματικότητα που έπρεπε να κυνηγήσει. Η Περού Καβαλιέρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, σπούδασε στο Stella Adler Conservatory, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για την καριέρα της και τη ζωή που ακολουθεί σήμερα.
“Παράλληλα, η Περού Καβαλιέρι έχει αφοσιωθεί στην προώθηση της ισότητας στον κινηματογράφο και είναι μέλος του WIFT (Women in Film and Television). Μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία, μάχεται για την ισόρροπη εκπροσώπηση των δύο φύλων και την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων. Στην καρδιά της όμως, παραμένει πάντα η Ελλάδα. Αυτή η αγάπη για την πατρίδα της την ώθησε να συνεργαστεί με τον Ελληνοαμερικανό παραγωγό, Alexander Patsos, δημιουργώντας μια κινηματογραφική εταιρεία που παράγει αγγλόφωνο περιεχόμενο στη χώρα μας, επικεντρωμένο σε σύγχρονα ελληνικά θέματα και ιστορίες.
Πώς άλλαξε τον τρόπο που βλέπατε τον εαυτό σας η παρότρυνση της Χόλι Χάντερ ν ακολουθήσετε την υποκριτική;
Όταν μού είπε ότι της θυμίζω τον εαυτό της όταν ξεκινούσε, καθόμασταν στην αυλή της, μετά τη γιόγκα της, πίνοντας χυμό ανανά. Ένιωσα μια θαλπωρή μέσα μου! Ήταν σαν να μου έλεγε ότι το όνειρό μου δεν είναι απλώς μια φαντασία, αλλά κάτι αληθινό και χειροπιαστό. Ότι με βλέπει κάποιος σοβαρά. Από τότε άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα τον εαυτό μου σαν καλλιτέχνη. Της χρωστάω μεγάλο ευχαριστώ, γιατί εκείνη η κουβέντα με έσπρωξε να πάω στη Νέα Υόρκη, να μπω στο Stella Adler Conservatory, και να αρχίσω να ζω τη ζωή που πιστεύω γεννήθηκα να ζήσω.
Πόσο επηρέασε η πολυπολιτισμική σας ταυτότητα τον τρόπο που προσεγγίζετε την υποκριτική, δεδομένου ότι έχετε μεγαλώσει ανάμεσα σε τρεις διαφορετικούς κόσμους – Σιάτλ, Καλιφόρνια, Αθήνα ;
Το να μεγαλώνω ανάμεσα σε τρεις τόσο διαφορετικούς κόσμους μού έδωσε ευελιξία. Έμαθα να βλέπω τον κόσμο από πολλές πλευρές, να συνδυάζω κουλτούρες και τρόπους σκέψης. Αυτό με βοηθάει να μπαίνω πιο εύκολα στα παπούτσια κάθε χαρακτήρα και να δουλεύω με άνεση και ανοιχτή καρδιά.
Βρεθήκατε δίπλα σε ηθοποιούς που έχουν ήδη μεγάλη πορεία στο Χόλιγουντ. Τι έχετε μάθει από αυτή τη συνεργασία;
Κάθε φορά που βρίσκομαι δίπλα σε ηθοποιούς με πορεία στο Χόλιγουντ είναι μάθημα. Έχω μάθει ότι στη ζωή και στην υποκριτική μαθαίνεις συνεχώς, ό,τι ηλικία κι αν έχεις. Πρόσφατα, μια ηθοποιός μού έδωσε ένα ωραίο διαμαντάκι. Στην κάμερα χρειάζεται να είσαι όσο πιο αληθινός γίνεται και για να το καταφέρεις αυτό αφήνεις τη σκηνή να έρχεται προς τα μέσα, αντί να τη βγάζεις προς τα έξω όπως στο θέατρο. Προσκαλείς την κάμερα να σε βρει. Και φυσικά, να αντιμετωπίζεις κάθε ρόλο –μικρό ή μεγάλο– με τον ίδιο σεβασμό. Αυτό δεν το έκανα πάντα όταν ήμουν μικρότερη.
Ποιο είναι το όνειρο που δεν έχετε πραγματοποιήσει ακόμη;
Είμαι ευγνώμων για όσα μου έχουν δοθεί, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Ένα όνειρό μου που δεν έχει γίνει ακόμη είναι να δουλέψω με τον Αλεξάντερ Πέιν.
Αν είχατε τη δυνατότητα να μοιραστείτε ένα δείπνο με οποιονδήποτε, ποιος θα ήταν αυτός;
Θα ήθελα να δειπνήσω με την προγιαγιά μου, την Bud “Sarah” Culver. Ήταν Τσερόκι, αλλά αναγκάστηκε να το κρύψει σε όλη της τη ζωή. Λίγο πριν πεθάνει το αποκάλυψε στον παππού μου, το οποίο του κόστισε πολύ. Θα ήθελα να την ακούσω, να μάθω την ιστορία της, πώς ήταν να κουβαλάει κάτι τόσο μεγάλο μέσα της και να μην μπορεί να το πει.
Αν η ζωή σας ήταν ταινία, ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να την αναλάβει;
Η Τζόντι Φόστερ. Τη θαυμάζω σαν ηθοποιό και σαν σκηνοθέτρια. Η δύναμη και η ματιά της λάμπουν σε κάθε της δουλειά.
