Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους μια νέα πραγματικότητα διαμορφώνεται στην Μέση Ανατολή, μια πραγματικότητα που δεν είχαν προβλέψει οι αμερικανικές κυβερνήσεις έκτοτε.
Το Ιράν βγήκε νικητής στα σημεία από τον 12ήμερο πόλεμο που ξεκίνησαν εν πολλοίς απρόκλητα οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Ο εν λόγω πόλεμος αποτέλεσε την επιβεβαίωση της αλλαγής του μεταπολεμικού ισοζυγίου ισχύος στην Μέση Ανατολή υπέρ του Άξονα της Αντίστασης, μιας μεταβολής που έχει ξεκινήσει με τον πόλεμο φθοράς της Παλαιστινιακής Αντίστασης της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ στην Λωρίδα της Γάζας όπως και του Άξονα της Αντίστασης κατά του Ισραήλ.
Η νίκη του Ιράν κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ έχει συσπειρώσει τους Ιρανούς στο εσωτερικό γύρω από την ηγεσία τους. Παρολαυτά πολλά δυτικά ΜΜΕ εξακολουθούν να δίνουν μια εκ διαμέτρου αναληθή κι αντίθετη εικόνα αλλοιώνοντας την πραγματικότητα και παρουσιάζοντας το Ιράν ως ηττημένο με την ηγεσία του στα πρόθυρα κατάρρευσης. Δυστυχώς κάποια ελληνικά ΜΜΕ αναπαράγουν άκριτα τέτοια δημοσιεύματα.
Ενδεικτικά το άρθρο του Economist με τίτλο «Ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν χάνεται-ξεθωριάζει στο σκοτάδι (Iran’s supreme leader is fading into the shadows)» της 30ής Ιουλίου περιγράφει μια ζοφερή εικόνα για την ηγεσία του πολιτικού συστήματος του Ιράν ισχυριζόμενο ότι η χώρα είναι στα πρόθυρα διχασμού, πολιτικής αναξιοπιστίας, διχασμού κι εν τέλει επανάστασης από τους ίδιους τους στρατιωτικούς σε βάρος του Αγιατολλά Χαμενεΐ.
Τίποτε από αυτά δεν ισχύει.
Το Ιράν υπέστη πολλές απώλειες στην αεράμυνα και τις υποδομές του αλλά προκάλεσε μεγαλύτερες απώλειες στην αεράμυνα κι υποδομές του Ισραήλ το οποίο πλέον είναι όμηρος του βαλλιστικού προγράμματος του Ιράν. Παράλληλα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν συνεχίζεται απρόσκοπτα, καθώς οι πολυδιαφημισμένες βόμβες των ΗΠΑ απέτυχαν να καταστρέψουν τις υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Κυρίως όμως αποδείχθηκε ότι οι ΗΠΑ είναι ανίκανες να καταστρέψουν με αεροπορικό βομβαρδισμό αυτές τις εγκαταστάσεις οι οποίες είναι θωρακισμένες ακόμη και για πυρηνικό κτύπημα. Και κανένας νουνεχής δεν πιστεύει ότι ο Τραμπ μπορεί να αποτολμήσει την τρέλα να εισβάλει χερσαία ή αεροναυτικά στο Ιράν με δύναμη πεζικού κατώτερου του Ιράν σε μια τόσο αχανή χώρα, όπως έχει δείξει στο παρελθόν το κάζο των Αμερικανών στην Επιχείρηση Αετίσιος Όνυξ (1980).
Στο εσωτερικό του Ιράν ο αντίκτυπος του νικηφόρου πολέμου είναι θετικός αντανακλώντας ενότητα και σθεναρό πατριωτισμό στις τάξεις της αντιπολίτευσης, ακόμη και σε αντικαθεστωτικούς κύκλους.
Η προσπάθεια του Τραμπ και του Νετανιάχου να ταπεινώσουν το Ιράν εκπυρσοκρότησε για τους ίδιους καθώς ο πόλεμος προκάλεσε τον πατριωτισμό μεγάλου μέρους της φιλοδυτικής μερίδας του ιρανικού πληθυσμού, οι οποίοι αρνήθηκαν να κατέβουν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, όπως προέβλεπε το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο επίθεσης κι αποσταθεροποίησης του Ιράν, σχέδιο που απέτυχε παταγωδώς με αντίθετα αποτελέσματα.
Ο αντιαμερικανισμός είναι ισχυρότερος τώρα παρά ποτέ στο Ιράν.
Έχοντας τα ανωτέρω υπόψη δεν θα ήταν άτοπο να υποστηριχθεί ότι αντανακλώντας την επίσημη ρητορική των ΗΠΑ και του Ισραήλ τέτοιου είδους δημοσιεύματα προσπαθούν, μάταια, να περισώσουν το καταρρακωμένο κύρος των ηγεσιών των ΗΠΑ και του Ισραήλ στο εσωτερικό τους μετά τις στρατηγικές ήττες που έχουν υποστεί από τον πόλεμο φθοράς του Άξονα της Αντίστασης. Ωστόσο οι δυτικές κοινωνίες έχουν πλέον την ωριμότητα να μην παρασύρονται από την ενορχηστρωμένη επικοινωνιακή πολιτική παραπληροφόρησης κάποιων ΜΜΕ: Την αλήθεια μπορούν να την αποκρύψουν αλλά μόνο προσωρινά.
