Oταν ακόμα διεκδικούσε τα ηνία της κεντροδεξιάς παράταξης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε ότι για εκείνον δεν υπάρχουν «καραμανλικοί, μητσοτακικοί, σαμαρικοί». Ελεγε επίσης ότι η ΝΔ είναι «κόμμα μηχανισμών και όλοι προσδιορίζονται ανάλογα με το ποιον ξέρουν», αλλά ότι με εκείνον στο τιμόνι της παράταξης «αυτό θα τελειώσει».

Μετά τη διπλή εκλογική νίκη τον περασμένο Μάιο και Ιούνιο ο ίδιος ένιωθε – κατά τα λεγόμενά του – ακόμα πιο αποδεσμευμένος από τη λογική των γαλάζιων ισορροπιών. Tόσο το παιχνίδι ισορροπιών στις τάσεις της ΝΔ (ενός κατεξοχήν αρχηγικού κόμματος, που έχει ζήσει στιγμές εσωτερικών… δραμάτων) όσο και η αγωνία να υπάρχει «βελούδινη» διαχείριση των διαφωνιών είναι σταθερά στο μενού του εκάστοτε αρχηγού. Ειδικά ο Μητσοτάκης είχε δύο πρώην πρωθυπουργούς στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του μέχρι την απόφαση του Κώστα Καραμανλή να αποσυρθεί, με ενεργό τον Αντώνη Σαμαρά.

Το μητσοτακικό «μοντέλο» φάνηκε στη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας: λεπτοί χειρισμοί απέναντι σε όσους έχουν ως σημεία αναφοράς τους δύο πρώην πρωθυπουργούς και έμφαση στο να ανοίγει ο ίδιος προς την κοινωνία τη «βεντάλια» της πολιτικής του. Είναι η προσπάθειά του να εμπεδώνει το νέο πολιτικό προφίλ της ΝΔ, δεδομένου του στρατηγικού στόχου να απευθύνεται στο κεντρώο και το δεξιό ακροατήριο, χωρίς να βάζει δεξιά, κεντρώα ή αριστερή «ταμπέλα» στις αποφάσεις του. Το «μοντέλο» εφαρμόστηκε όσο ο ίδιος δεν είχε δομημένη εσωκομματική αντιπολίτευση. Οσο δεν άφηνε ακάλυπτες ατζέντες, ιδίως εκείνες που ακουμπούν ευαίσθητες δεξιές «χορδές». Οσο ο «αντίπαλος» ήταν μόνο έξω από τη ΝΔ.

Οι διαδοχικές παρεμβάσεις Σαμαρά προκαλούν πλέον ερωτήματα για την επόμενη φάση: Μπορεί να διαμορφωθεί εσωτερική αντιπολιτευτική ατζέντα; Ενας συμπαγής πόλος γαλάζιας αντίδρασης; Και μέχρι ποιου σημείου είναι δυνατόν να «απελευθερωθεί» αυτή η αντίδραση;

Μέχρι σήμερα ο Μητσοτάκης έβλεπε ελεγχόμενες ταλαντώσεις στη δεξιά πτέρυγα, χωρίς να μετατρέπονται σε πολιτικό πρόβλημα. Ξέρει ότι εντός ΝΔ υπάρχουν ομάδες δυσαρεστημένων, πρωτίστως όσοι θεωρούν ότι αγνοείται επικίνδυνα πια η Δεξιά για χάρη της κεντρώας συμμαχίας. Ξέρει ότι μετά την παρέμβαση Σαμαρά για τους μετανάστες υπήρξαν κρυφά «χαμόγελα» ή έστω σύμπλευση γαλάζιων με τη ρητορική του πρώην πρωθυπουργού. Μένει να φανεί αν αναθεωρήσει το «μοντέλο» του.