Αναζήτηση
Σημαντικό το απόγευμα της Τρίτης για τον Νίκο Αναστόπουλο. Το λέει , άλλωστε, και ο ίδιος βάζοντας τον εξής τίτλο: «η πιο σπουδαία ημέρα για μένα από τότε που σταμάτησα το ποδόσφαιρο».
Και ναι, πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο Αναστό έβαλε φρένο στη διαδρομή του στο χορτάρι και άρχισε μια όντως πολύ καλή καριέρα ως προπονητής. Τιμάται με αφορμή την επέτειο των 40 χρόνων από την κατάκτηση του χάλκινου παπουτσιού στην Ευρώπη, τρίτος σκόρερ στη Γηραιά, επίτευγμα άπιαστο και εξόχως εντυπωσιακό για Ελληνα ποδοσφαιριστή. Ο Ολυμπιακός ανοίγει την αγκαλιά του για τον Αναστόπουλο και άλλωστε ποτέ δεν έπαψαν ομάδα και επιθετικός να έχουν μια σχέση αγάπης και αναγνώρισης.
Τι είναι, όμως, ο Νίκος ο Αναστόπουλος;
Είναι…
Αυτός που από μικρός γαλουχήθηκε με ερυθρόλευκα συναισθήματα, από τον αγαπημένο του θείο, τον Μίμη Ντουνιά. Και μολονότι αγωνιζόταν στον Πανιώνιο, ήθελε να πάει , όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, μόνο στον Ολυμπιακό.
Αυτός που αγάπησε το μπάσκετ και στη Δάφνη δοκίμαζε σουτ στη μπασκέτα. Τελικά, τον κέρδισε το ποδόσφαιρο, αλλά όλα κι όλα, ματς Ευρωλίγκας φροντίζει να μη χάσει.
Αυτός που «σήκωσε το Καραϊσκάκη στο πόδι», όντας επιθετικός του Πανιωνίου και υπέγραψε την κατάκτηση του Κυπέλλου το ’79, με θρίαμβο (3-1) επί της ΑΕΚ.
Αυτός που έκανε μεταγραφή στον Ολυμπιακό τον χειμώνα του ’80, αμέσως καθιερώθηκε, από εξτρέμ έγινε σέντερ φορ και ξετίναξε στο εξής τα δίχτυα. Κατάκτηση πρωταθλημάτων και ασφαλώς κορυφαίος σκόρερ και αποθέωση από το κοινό.
Αυτός που έκανε τους πάντες να παραληρούν στο Ολυμπιακό Στάδιο , όταν εκεί έδινε μάχες ο Ολυμπιακός στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Κάποια γκολ του με «ψαλίδια», αυτά κόντρα σε Λάρισα και ΠΑΟΚ, έμειναν στη μνήμη όλων και για τον Νίκο ισχύει το «δεν μπορεί ποτέ να τα ξεχάσω γιατί είναι τα ωραιότερά μου».
Αυτός που έγινε ο πρώτος Ελληνας που έπαιξε στο Καμπιονάτο. Τότε που υπήρχε περιορισμός ξένων, ο νόμος Μπόσμαν δεν ήταν στο μυαλό κανενός, οπότε η μεταγραφή είχε μέγιστη σημασία και σημειολογία.
Αυτός που όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, φόρεσε τη φανέλα του Πανιωνίου και είπε «είμαι εδώ», όταν ξανά στο Καραϊσκάκη σημείωσε το νικητήριο 1-0 απέναντι στην ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγιεβιτς που τότε ως προπονητής μας συστηνόταν και άρχισε να χτίζει το δημιούργημά του.
Αυτός που ποτέ δεν πρόδωσε τον Ολυμπιακό και μολονότι είχε και άλλες προτάσεις από ισχυρές ομάδες, θέλησε να φορέσει ξανά την Ερυθρόλευκη φανέλα. Να κατακτήσει κι άλλες πρωτιές, να γευτεί ξανά το νέκταρ των επιτυχιών στον Πειραιά. Τρεις συνολικά θητείες και 10 χρόνια με τα κόκκινα που λατρεύει.
Αυτός που σημείωσε το πρώτο γκολ στο ΟΑΚΑ, απέναντι στην Εστερ με το τελικό 2-0 για τον Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκό ραντεβού.
Αυτός που δημιούργησε τον μύθο με τα «δύο γκολ στον Αγιαξ» το ’83 και μια πρόκριση που άφησε εποχή, μεγάλωσε γενιές και γενιές φίλων του Ολυμπιακού.
Αυτός που είναι ο πρώτος σκόρερ της εθνικής ομάδας με 29 γκολ και ακόμη η ΕΠΟ να τον τιμήσει για την προσφορά του.
Αυτός που ένα του γκολ με την Ουγγαρία στο Ολυμπιακό Στάδιο, είχε κάτι από ποίηση, ένα σλάλομ έτσι που ξέφευγε από τους αντιπάλους που αδυνατούσαν να τον παρακολουθήσουν.
Αυτός που κάθε Δευτέρα βράδυ, με την παρέα στο Παλαιό Φάληρο και τον καλό του φίλο, τον Γιάννη Βουλγαράκη, λένε ιστορίες από το παρελθόν και ακουμπούν στο σήμερα. Γιατί ο Νίκος Αναστόπουλος στη συντροφιά ανοίγεται και αφηγείται καταπληκτικά περιστατικά.
Και είναι, τέλος, αυτός που όταν τον έχεις δει να βάζει γκολ, δεν μπορεί να μη φέρνεις μονομιάς στο νου την εικόνα με το μουστάκι και τα δύο χέρια ψηλά, σφιγμένες γροθιές ήταν, να πανηγυρίζει και να το ευχαριστιέται με την καρδιά του.
