Σε τρία 24ωρα ανακοινώνονται από το υπουργείο Παιδείας τα βαθμολογικά αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, στο τέλος μιας χρονιάς που στιγμάτισε ολόκληρο τον πλανήτη, ταρακούνησε τα εκπαιδευτικά συστήματα, αμφισβήτησε τις κοινωνικές αξίες, επέφερε ανείπωτες απώλειες, ωστόσο τελικά οδήγησε σε ένα ελπιδοφόρο αποτέλεσμα: Εφερε τους ανθρώπους πιο κοντά. Παράλληλα, έκανε τα εκπαιδευτικά συστήματα ανά τον κόσμο να ανασυνταχθούν και να επαναπροσδιοριστούν με το βλέμμα στο αύριο.

Σε αυτό το πλαίσιο – και με την περίφημη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής μπροστά τους – χιλιάδες παιδιά εξετάστηκαν φέτος για τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας, οραματιζόμενα ένα μέλλον διαφορετικό. «ΤΑ ΝΕΑ» απευθύνθηκαν σε τρεις νέες, οι δυο από τις οποίες έδωσαν φέτος πανελλαδικές εξετάσεις, ενώ η τρίτη προετοιμάζεται να το κάνει το καλοκαίρι του 2022. Και τις ρώτησε: «Στο τέλος της δύσκολης χρονιάς που πέρασε, τι γράμμα θα γράφατε στον μελλοντικό σας εαυτό;».

Ιδού τι μας απάντησαν:

«Ελπίζω να έχω πετύχει όσα ονειρεύομαι»

Κυριακή Φραγκονικολάκη

τελειόφοιτη του 1ου Λυκείου Χανίων

Μελλοντικέ μου εαυτέ,

Ελπίζω αυτό το γράμμα να σε βρίσκει καλά… Εξερχόμενη από μια μακρά περίοδο πίεσης και προβληματισμού λόγω των πανελλαδικών εξετάσεων και της πρωτόγνωρης καραντίνας, κλήθηκα να αναλογιστώ τους στόχους μου για το μέλλον και αισθανόμενη πως έχω βάλει σε παύση τη ζωή μου, (σε) ονειρεύομαι…

Σε φαντάζομαι να ευχαριστιέσαι αυτά που στερηθήκαμε όλοι στην «εποχή της απομόνωσης». Να μην έχεις παρασυρθεί από την κούραση των χρόνων και να απολαμβάνεις την ανθρώπινη επαφή και τα ταξίδια σε κάθε προορισμό που λαχταρά η ψυχή και το μυαλό σου, αφού πλέον δεν θα υπάρχουν περιορισμοί. Βέβαια, με τα νέα δεδομένα, οι προτεραιότητες έχουν επαναϊεραρχηθεί, συνεπώς μου αρκεί να σε φαντάζομαι υγιή, με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν γύρω σου, χωρίς να στερείσαι αγκαλιές, κοινωνικότητα και ψυχαγωγία.

Εργασιακά, ελπίζω να ασχολείσαι με ένα δημιουργικό και καινοτόμο επάγγελμα και η τόσο, μα τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία των Πανελλαδικών να απέδωσε καρπούς και να σου εξασφάλισε την πρόσβαση στον κόσμο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Στο εργασιακό σου περιβάλλον, είτε βρίσκεσαι στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, με ανθρώπους διαφορετικών φύλων και φυλών, προσδοκώ να συμβάλλετε στην εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε και στον καιρό της πανδημίας, είναι ζωτικής σημασίας για την πορεία της ανθρωπότητας. Οπως και κάθε νέος, απεύχομαι να καταλήξω σε μια εργασία η οποία δεν με εκφράζει και να δουλεύω (και όχι εργάζομαι) όλη μέρα ανυπομονώντας για τη νύχτα, όλη την εβδομάδα προσμένοντας το Σαββατοκύριακο, όλη μου τη ζωή περιμένοντας τη σύνταξη…

Ανυπομονώ, λοιπόν, για την έναρξη αυτού του νέου κύκλου της ζωής μου και είμαι αισιόδοξη πως όταν «φτάσει» αυτό το γράμμα στον παραλήπτη του, θα έχω πετύχει αυτά που ονειρεύομαι και ακόμα περισσότερα…

Με αγάπη,

ο γεμάτος ελπίδα, νεότερος εαυτός σου…

«Ήταν χρονιά της ψυχικής καταρράκωσης»

Κατερίνα Βομβολάκη

Τελειόφοιτη του 1ου Λυκείου Χανίων

Αγαπητή Κατερίνα,

Σου γράφω αυτό το γράμμα έτσι ώστε να θυμηθείς, όταν το διαβάσεις μετά από μερικά χρόνια, τον δυσκολότερο ψυχολογικά ως τώρα χρόνο της ζωής σου, ως υποψήφια πανελλαδικών εξετάσεων σε περίοδο COVID. Πιστεύω θα σε βοηθήσει να αντλήσεις κουράγιο για άλλες πιθανές μελλοντικές δυσκολίες και ελπίζω πως θα έχουν εκπληρωθεί ως τότε όλα τα όνειρα που έχω ανάγκη να κάνω αυτή τη στιγμή.

Αν με ρωτούσε κανείς τώρα πώς φαντάζομαι τη ζωή μου 20 χρόνια μετά, θα ανέφερα ορισμένα πράγματα τα οποία θα ήθελα ξεκάθαρα να συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν.

Κατ’ αρχάς, το σημαντικότερο για μένα θα είναι να έχω δημιουργήσει τη δική μου οικογένεια βασισμένη σε υγιείς σχέσεις, αλληλοκατανόηση και αγάπη. Ακόμη, θα ήθελα να ασχολούμαι με ένα επάγγελμα που να με ευχαριστεί, έτσι ώστε κάθε εβδομάδα να θέλω να έρθει η Δευτέρα για να εργαστώ. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να παραμελήσω τον εαυτό μου, δηλαδή θα μου άρεσε να μπορώ να αφιερώνω χρόνο στη σωματική και ψυχική μου υγεία, να νιώθω πλήρης και δυνατή.

Ωστόσο, αυτή η χρονιά των πανελλαδικών εξετάσεων δεν με άφησε να ονειρεύομαι το μέλλον, καθώς αυτή η περίοδος είχε ως αποτέλεσμα την ψυχική μου καταρράκωση. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των εξετάσεων ένιωσα ότι έφτασα στα όριά μου, αγχώθηκα, φοβήθηκα για τα αποτελέσματα, ενώ η τηλεκπαίδευση μου προκαλούσε επιπλέον κούραση και ανασφάλεια. Συγχρόνως, όμως, κατάλαβα ότι υπό αυτή την πίεση έμαθα να επιμένω και να αγωνίζομαι μέχρι να πετύχω τους στόχους μου, διότι αντιλήφθηκα ότι αυτές οι εξετάσεις ήταν ο πρώτος από τους χιλιάδες άλλους αγώνες που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω στη ζωή μου.

Κερασάκι της τούρτας αυτής της χρονιάς αποτελεί η πανδημία του κορωνοϊού, η οποία χάραξε ανεξίτηλα αυτή την περίοδο της ζωής μου. Η χρονιά της πανδημίας, η χρονιά της «απομόνωσης και της μάσκας», η χρονιά της αγωνίας και του φόβου για τη ζωή μας, αυτή λοιπόν η χρονιά δημιούργησε ακόμη περισσότερη μελαγχολία και θλίψη, διότι ο εγκλεισμός έκανε ακόμα πιο δραματικές τις συνθήκες διαβάσματός μου. Ομως, μέσω αυτού κατάφερα να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου και κατανόησα την έννοια της ατομικής και της κοινωνικής ευθύνης.

Θα ήθελα να σου θυμίσω, αγαπητή Κατερίνα, ότι αυτή η χρονιά ήταν ένα δείγμα από τα προβλήματα που μπορεί να συναντήσεις στη ζωή και που μπορείς με πείσμα και υπομονή να αντιμετωπίσεις. Ελπίζω, ακόμη, τώρα που διαβάζεις το γράμμα να έχεις εκπληρώσει τα όνειρα που έκανες ως ένα δεκαοκτάχρονο κορίτσι!

Τα λέμε σύντομα!

«Το μέλλον μάς ανήκει!»

Ελενα Στεργίου

Μαθήτρια Γ’ Λυκείου του 9ου Λυκείου Λάρισας

Αναμφισβήτητα η χρονιά 2020-2021 υπήρξε αρκετά βάναυση για τα παιδιά που προετοιμάζονταν να εξεταστούν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Το μέλλον τους κρίνεται ενώ ταυτόχρονα διανύουν μια χρονιά «απομόνωσης και μάσκας». Δύσκολες οι συνθήκες πίσω από μια οθόνη υπολογιστή. Ψυχολογική πίεση, άγχος και στρες, ήταν μερικά από τα πιο έντονα συναισθήματα του μέσου εφήβου φέτος.

Η άμεση σχέση μαθητή – καθηγητή και η διαδραστική επαφή με το σχολείο ήταν κάτι που η γενιά αυτή στερήθηκε στο έπακρο. Ομως, αυτή η κατάσταση δημιούργησε παιδιά με πάθος και επιμονή για το μέλλον και τις «καλύτερες μέρες». Σε 20 χρόνια από τώρα αυτά τα παιδιά θα θυμούνται τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και θα γελάνε. Προφανώς αναγκάστηκαν να ζήσουν σε κάποιες αντίξοες συνθήκες, αλλά επιβίωσαν και με το παραπάνω. Η όρεξη για μάθηση δεν έλειψε. Οι στόχοι τους βρίσκονται εκεί και δεν φεύγουν. Πλέον είναι πιο αποφασισμένοι από ποτέ και θα πετύχουν διότι το αξίζουν. Στερήθηκαν για κάποιο διάστημα την «ελευθερία της νιότης» και ωρίμασαν πιο γρήγορα μπροστά στις ευθύνες. Η ζωή θα τους ανταμείψει. Επιπρόσθετα, οι νέοι δεν έχασαν τις ελπίδες τους, μέσα σε μία αφόρητη κατάσταση στάθηκαν στο ύψος τους και απέδειξαν ότι αντέχουν. «Είμαστε νέα παιδιά, το μέλλον μας ανήκει» είναι η φράση που χαρακτηρίζει αναντίρρητα αυτή τη γενιά.

Αυτά τα παιδιά αξίζουν υποστήριξη και κατανόηση από όλους μας. Πρέπει να σεβαστούμε το γεγονός πως διένυσαν μια περίοδο που είναι από μόνη της στρεσογόνα, με πολλές σκέψεις στο μυαλό τους και περιττή απομόνωση. Σε λίγα χρόνια από σήμερα, αυτός ο χρόνος θα είναι μια ανάμνηση που θα θυμίζει σε όλους μας πώς αυτή η γενιά μέσα σε ένα τόσο σύντομο και δύσκολο διάστημα ενηλικιώθηκε και χάραξε τον δικό της μοναδικό δρόμο προς την επιτυχία του μέλλοντος.

Τελευταία Νέα