Αναζήτηση
Εν μέσω σφοδρών αποδοκιμασιών έφτασε το πρωί της Παρασκευής στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Φλώρινας ο 45χρονος που κατηγορείται για τη σοκαριστική επίθεση με τσεκούρι στη ΔΟΥ Κοζάνης τον Ιούλιο του 2020.
Η δίκη διεκόπη τη Δευτέρα, καθώς ο κατηγορούμενος δεν είχε δικηγόρο κι έτσι του ορίστηκε.
Υπενθυμίζεται ότι ότι κατά την επίθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο, τραυματίστηκαν τέσσερις υπάλληλοι της ΔΟΥ, ένας εκ των οποίων κατέληξε τον περασμένο Φεβρουάριο μετά από μήνες νοσηλείας.
Υπάλληλοι της υπηρεσίας, που μάλιστα έζησαν από κοντά τη φρίκη, βρέθηκαν για δεύτερη φορά στο Δικαστικό Μέγαρο προκειμένου να καταθέσουν ως μάρτυρες.
Κατά τη μεταγωγή του, που έγινε υπό ισχυρή αστυνομική παρουσία, τον αποκάλεσαν δολοφόνο και κτήνος.
Σοκαριστικές μαρτυρίες: Γλιστρούσαν τα χέρια μου από το αίμα
Τα θύματα της άγριας επίθεσης ξαναζούν το εφιάλτη, στη δικαστική αίθουσα.
Οι μαρτυρίες των δύο γυναικών που έζησαν τη φρίκη από τα χτυπήματα με το τσεκούρι του 45χρονου, είναι συγκλονιστικές.
Είδα τον συνάδελφό μου στο πάτωμα και άκουσα “είμαι τρελός εγώ, άλλος έχει σειρά”, περιέγραψε η υπάλληλος της ΔΟΥ που έχασε το μάτι της από την άγρια επίθεση.
Εμφανώς ταραγμένη, περιέγραψε κλαίγοντας τη στιγμή που ήρθε αντιμέτωπη με τον κατηγορούμενο. “Έπαθα σοκ. Δεν θυμάμαι καν από ποια πόρτα βγήκα. Γλιστρούσαν τα χέρια μου από το αίμα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τη μυρωδιά του αίματος”, είπε η μάρτυρας.
Σύμφωνα με τη voria.gr, η γυναίκα πρόσθεσε πως δεν είδε το τσεκούρι στην αρχή και νόμιζε πως κρατούσε μαχαίρι. Από εκεί και πέρα είπε πως δεν θυμάται τίποτα άλλο παρά μόνο το αίμα.
Περιέγραψε ότι επί μήνες ήταν σε ΜΕΘ, ΜΑΦ και σε κέντρο αποκατάστασης, ενώ σημείωσε πως δεν είχε καταλάβει ότι έλειπε το μάτι της, πάρα μόνο όταν γύρισε στο σπίτι.
Ξέσπασε σε κλάματα η μάρτυρας
«Είμαι σήμερα εδώ γιατί έβαλα τα δυνατά μου. Ήθελα πολύ να περπατήσω ξανά. Έχασα το μάτι μου, έχω ένα βαθούλωμα στο κεφάλι μου και ματώνουν συχνά η μύτη και τα αφτιά μου», είπε στην κατάθεσή της.
«Έσφιξα τα δόντια μου και είδα το βίντεο, ήθελα να δω πού με πρόλαβε», είπε και ξέσπασε ξανά σε κλάματα, ενώ πρόσθεσε πως στις αρχές δεν μιλούσε καθώς είχε απελπιστεί.
Σημειώνεται ότι αίσθηση προκάλεσαν δύο ερωτήσεις του κατηγορούμενου προς την μάρτυρα αναφορικά με τα χτυπήματα που της έφερε καθώς και για τις κινήσεις των χεριών του. Μάλιστα δεν δίστασε να τη ρωτήσει μήπως κάποιος τη δασκάλεψε να τα πει. «Ξέρετε πόσες ζωές έχετε καταστρέψει με τα μνημόνια;», ρώτησε αμετανόητος τη γυναίκα. 
«Ο μεγαλύτερος μου φόβος αυτή τη στιγμή είναι να μην τον ξαναδώ»
«Σκέφτηκα ότι δεν θα ξαναδώ τα παιδιά μου και εκεί έγινα θηρίο», είπε η άλλη υπάλληλος που δέχτηκε χτυπήματα στο κεφάλι και τη σπονδυλική στήλη που περιέγραψε τη δική της εμπειρία.
Η μάρτυρας είπε ότι άκουσε τις τσιρίδες μιας άλλης υπαλλήλου και μέχρι να καταλάβει τι γίνεται άρχισε να δέχεται τα χτυπήματα.
«Έτρεχε το αίμα. Δεν φεύγει ποτέ η μυρωδιά. Αλλά σκέφτηκα τα παιδιά μου και του άρπαξα τη λαβή. Πάλεψα πολύ μαζί του», είπε η μάρτυρας με λυγμούς.
«Στη μικρή μου είπαμε ότι έπεσα και χτύπησα. Μετά είδε το βίντεο στο διαδίκτυο. Μου είπε μαμά γιατί λες ψέματα, αυτό είναι το παντελόνι σου. Το παιδί μου σταμάτησε να μου μιλάει. Ήταν τόσο θυμωμένη», σημείωσε.
Η γυναίκα είπε ότι δεν μπορεί να διανοηθεί το ενδεχόμενο να γυρίσει στη δουλειά της και έχει κάνει αίτηση για να εργαστεί σε άλλη υπηρεσία.
«Φοβάμαι ακόμα. Γυρίζω στον δρόμο να δω αν είναι κανένας πίσω μου. Ο μεγαλύτερός μου φόβος αυτή τη στιγμή είναι να μην τον ξαναδώ», κατέθεσε η μάρτυρας.
Να σημειωθεί ότι ο κατηγορούμενος απηύθυνε τον λόγο και στη δεύτερη μάρτυρα, ρωτώντας την αν την ξαναχτύπησε όταν του κρατούσε το τσεκούρι.
«Τα βίντεο γελούν στο μάτι. Πάνε να το γυρίσουν στο «τρελός και μανιακός», είπε ο 45χρονος κατηγορούμενος.
«Της κατεβάζει το τσεκούρι στο πρόσωπο»
Ως μάρτυρας κατέθεσε και η υπάλληλος που τραυματίστηκε τη μοιραία μέρα, όχι από τσεκούρι αλλά πέφτοντας από τη σκάλα στην προσπάθειά της να γλιτώσει.
«Βλέπω ότι η συνάδελφός μου δεν κουνιέται και της κατεβάζει το τσεκούρι στο πρόσωπο», είπε η μάρτυρας με τρεμάμενη φωνή. Περιέγραψε παράλληλα τις στιγμές τρόμου που έζησαν όλοι οι εργαζόμενοι και τους τρόπους με τους οποίος προσπάθησαν να βγουν από το κτήριο αλλά και το πώς θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.
