Αναζήτηση
Εχετε καταγωγή από την Κρήτη και τον Πόντο. Η αυταπάρνησή σας εν ώρα εργασίας (είναι υπάλληλος της πολιτικής προστασίας του Δήμου Σαρωνικού) έδειξε τον δυναμικό χαρακτήρα σας.
Θα μπορούσε, αλλά σίγουρα έχουν παίξει και άλλα ρόλο στο πώς διαμορφώθηκα ως άνθρωπος. Η μητέρα μου είναι από την Κρήτη και ο πατέρας μου κατάγεται από τον Πόντο. Χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρή και ακολούθησα τη μητέρα μου στην ιδιαίτερη πατρίδα της. Ερχόμουν όμως πολύ συχνά για να δω τον μπαμπά μου.
Πότε ήρθατε μόνιμα;
Το 2016 αποφάσισα να έρθω να εγκατασταθώ μόνιμα στην Αθήνα. Και από τότε είμαι…
…Είστε συνεχώς σε κίνηση.
Κοιμάμαι ελάχιστα. Τρεις με τέσσερις ώρες την ημέρα και είναι υπεραρκετές για μένα. Νιώθω όταν ξεκουράζομαι ή όταν κοιμάμαι ότι χάνω πράγματα από τη ζωή μου.
Το διαζύγιο των γονιών σας σάς επηρέασε;
Χαίρομαι πολύ που χώρισαν οι γονείς μου νωρίς και είχα την ευκαιρία τα παιδικά μου χρόνια να τα περάσω υπέροχα. Με πολλή αγάπη και από τους δύο, χωρίς καβγάδες, εντάσεις και συμβατικότητα, όπως συμβαίνει συνήθως στα ζευγάρια που δεν αποφασίζουν – κυρίως για χάρη των παιδιών – να πάρουν διαζύγιο. Οι γονείς μου έχουν φτιάξει τη ζωή τους ξανά και είναι πολύ ευτυχισμένοι με τους συντρόφους τους. Η μητέρα μου έχασε δυστυχώς τον άντρα της πριν από δύο χρόνια. Μου έχουν δώσει και οι δύο θαυμάσιες αρχές.
Ποια συμβουλή σάς έχει επηρεάσει περισσότερο από όσες σας έδωσαν;
Δεν θα μας έχεις ούτε παράδειγμα προς μίμηση ούτε προς αποφυγή. Θα δημιουργήσεις τη δική σου προσωπικότητα και τα δικά σου βιώματα. Το άκουσα όταν ήμουν 10 ετών, δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα. Ομως, ναι, λειτούργησε.
Εκείνοι σας εμφύσησαν και την αξία του εθελοντισμού;
Βέβαια. Η μητέρα μου μού μιλούσε συχνά μέσω παραδειγμάτων για τη φύση, το περιβάλλον, τα ζώα, τους ανθρώπους. Η μητέρα μου είχε τη θεωρία, αλλά ο πατέρας μου μού έμαθε την πράξη. Από μικρή με έπαιρνε μαζί του όπου πήγαινε για να βοηθήσει: πλημμύρες, φωτιές, ηλικιωμένους που χρειάζονταν βοήθεια, ή ζώα που είχαν εγκλωβιστεί και χρειάζονταν διάσωση.
Είναι ένας διαφορετικός τρόπος ψυχοθεραπείας η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός.
Είναι αλήθεια. Αν καθίσω και σκεφτώ κάποιες στιγμές που βίωσα στην προσωπική μου ζωή, πιθανότατα θα ήμουν στο τρελάδικο αν δεν υπήρχαν στη ζωή μου ο εθελοντισμός και η προσφορά προς τον συνάνθρωπο.
Πότε αισθανθήκατε ότι η ζωή είναι δυσβάσταχτη;
Οταν ήμουν 17 ετών. Εφτασα πολύ κοντά στον θάνατο. Υπέστην κακοποίηση, άγριο ξύλο, από τον τότε φίλο μου.
Πώς το αντιμετωπίσατε;
Παρ’ όλο που κινδύνεψα πολύ γιατί το χτύπημα ήταν στο κεφάλι πολύ μεγάλο, νομίζω ότι το αντιμετώπισα με σθένος και με τη βοήθεια του Θεού το ξεπέρασα. Εμαθα να μην ανέχομαι το μπούλινγκ και όταν έβλεπα ότι διαπράττονταν μια αδικία εις βάρος κάποιου αδύνατου, έτρεχα για να τον βοηθήσω. Θυμάμαι να φωνάζουν τη μητέρα μου συνέχεια στο σχολείο για να της παραπονεθούν ότι τσακώθηκα. Συνήθως πήγαινα για να υπερασπιστώ ένα παιδί που δεχόταν βία από ένα μεγαλύτερο. Είμαι ένα κορίτσι 50 κιλών, αλλά δεν θα φύγω ποτέ και δεν θα γυρίσω την πλάτη σε μια αδικία χωρίς να παλέψω. Ετσι, για την τιμή των όπλων.
Ηταν το πρώτο σκληρό μάθημα ζωής για σας.
Το οποίο με πείσμωσε. Ηταν ο θεμέλιος λίθος για τη μετέπειτα δραστηριότητά μου σε ό,τι έχει να κάνει με τον εθελοντισμό. Ηθελα να προσφέρω. Φυσικά συνέβαλαν και άλλες δυσκολίες που αντιμετώπισα. Κάθε φορά όμως προσπαθούσα να της ξεπερνάω και να προχωράω μπροστά. Η ζωή μέχρι στιγμής μου έχει μάθει ότι κανένα πηγάδι μέσα στο οποίο πέφτουμε δεν είναι τόσο βαθύ. Μπορούμε με δύναμη και θέληση να βγούμε πάλι επάνω.
Εφυγα από πάρα πολύ μικρή από το σπίτι γιατί ήθελα την ανεξαρτησία μου. Δεν ήθελα να είμαι το παιδί που το ταΐζουν η μαμά και ο μπαμπάς. Ηθελα να στηριχτώ στα πόδια μου και με τον δικό μου τρόπο να βοηθώ εγώ τους γονείς μου. Ηθελα να τους ανταποδώσω ό,τι θυσίες έχουν κάνει οι ίδιοι για να με μεγαλώσουν. Και τελικά έπαθα ένα άγριο break down. Κατέρρευσα.
Πώς εκδηλώθηκε αυτή η κατάρρευση;
Ημουν μέσα στο λεωφορείο στην Κρήτη και πήγαινα στη δουλειά μου. Δίπλα μου βρισκόταν ένας κύριος ο οποίος μασούσε τσίχλα. Κάποια στιγμή σηκώθηκα πάνω και άρχισα να τον γρονθοκοπώ άγρια γιατί με ενοχλούσε ο ήχος που έκανε όταν ανοιγόκλεινε το στόμα του. Δεν καταλάβαινα τι έκανα φυσικά διότι ήμουν σε κατάσταση αμόκ.
Μου είπαν μετά που μου εξιστόρησαν το συμβάν ότι σταμάτησε ο οδηγός του λεωφορείου, κάλεσαν και ήρθε ένα περιπολικό και ένα ασθενοφόρο για να πάρει για προληπτικούς λόγους τον άνθρωπο που έδειρα. Εμένα με έβαλαν στο περιπολικό, έδωσαν σήμα για να με πάνε στο Τμήμα γιατί οι αστυνομικοί δεν γνώριζαν τι ακριβώς μου συμβαίνει. Ευτυχώς ένας αστυνομικός κατάλαβε ότι έπρεπε να με πάνε στο νοσοκομείο. Με μετέφεραν στο ψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου, με εξέτασε ο ψυχίατρος και η διάγνωσή του ήταν ότι έπαθα νευρικό κλονισμό από υπερκόπωση. Οταν περιέγραψα στον γιατρό τη ζωή μου και τα ωράρια που δουλεύω και τι ακριβώς κάνω, μου επέβαλε να κρατήσω μία δουλειά και μία από τις δραστηριότητες που ασχολούμουν.
Ακολουθήσατε τις συμβουλές του;
Δεν είχα άλλη επιλογή διότι δεν επιθυμούσα να πάρω την αγωγή που ήταν έτοιμος να μου δώσει ο γιατρός εκείνη τη στιγμή. Ηθελε να μου χορηγήσει κάποια φάρμακα για να ξεπεράσω πιο εύκολα τον νευρικό κλονισμό. Αυτά θα με βοηθούσαν να αρχίσω να κοιμάμαι τουλάχιστον ένα οκτάωρο που ήταν απαραίτητο για τον οργανισμό μου για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στην καθημερινότητά μου. Αντιστάθηκα, τελικά κατάφερα να το ξεπεράσω ακολουθώντας κατ’ αρχάς τη συμβουλή του να κρατήσω μόνο μία δουλειά. Και μόνο μία δραστηριότητα στον χώρο.
Ποια δραστηριότητα κρατήσατε;
Τον χορό, γιατί με ανέβαζε ψυχολογικά, που το χρειαζόμουν άμεσα τότε. Εβλεπα πόσο ανέβαινα όταν τελείωνε το μάθημα. Εκανα μπαλέτο από τότε που ήμουν τεσσάρων μέχρι τα 14. Μετά άρχισα τους λάτιν. Αναγκάστηκα όμως να σταματήσω τις πολεμικές τέχνες, τα μαθήματα μουσικής και τις ξένες γλώσσες. Είχα ξεκινήσει να μαθαίνω ιταλικά και γερμανικά.
Να υποθέσω ότι δεν σταματήσατε και τον εθελοντισμό…
Ποτέ, γιατί μου έδινε ισορροπία. Μου δίνει ελπίδα και θέλω, αν μπορώ, να παρακινήσω και άλλους να ασχοληθούν. Είναι η δύναμή μας. Σε όλον αυτόν τον αγώνα όμως που έκανα για να κρατηθώ με βοήθησαν τα τέσσερα σκυλάκια μου. Οταν τα βρήκα ήταν πολύ βαριά κακοποιημένα. Εχω δώσει πάρα πολλά χρήματα για να σωθούν. Αλλά όλη αυτή την αγάπη την παίρνω πίσω στο πολλαπλάσιο. Την αγάπη μου για τα ζώα την οφείλω και αυτή στους γονείς μου. Είχα πάντα από παιδί ένα ζωάκι.
Πού θα θέλατε να πείτε ευχαριστώ;
Την περασμένη Τετάρτη βίωσα με τους συναδέλφους μου συγκλονιστικές στιγμές. Εγκλωβιστήκαμε μέσα στις φλόγες γιατί άλλαζαν οι ριπές του ανέμου. Το αυτοκίνητο το έγλειφαν οι φλόγες. Δεν είμαι εγώ η ηρωίδα που παρουσιάστηκε στα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Εκανα ό,τι και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου πυροσβέστες. Ετυχε όμως να είμαι η μοναδική γυναίκα στο πλήρωμα. Χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα μου που δεν με εγκαταλείπει και στον Αντώνη τον Γκίνη, τον υπεύθυνο συντονισμού της ομάδας. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά μπροστά στην ευγνωμοσύνη που νιώθω.
