Αναζήτηση
Δεν το εξέδωσα τελικά. Και δεν το εξέδωσα διότι πληροφορήθηκα χθες εγκύρως, έπειτα από μια συνάντηση που είχα στη γνωστή πλατεία (Κολωνακίου), ότι ο υπουργός Ευκλείδης βρίσκεται πάντα στο γραφείο του στην Πλατεία Συντάγματος, απλώς δεν μετέχει σε (κακοστημένα) σόου, όπως αυτό του Ζαππείου.
Διότι, μου είπε η πηγή μου, «παρά την εικόνα που έχετε εσείς οι δημοσιογράφοι δημιουργήσει για τον Τσακαλώτο, ο άνθρωπος είναι σοβαρός και ως μη επαγγελματίας της πολιτικής δεν θεωρεί εαυτόν υποχρεωμένο να μετέχει σε μια άθλια παράσταση που είναι στημένη όλη πάνω σε ένα ψέμα».
Τα αίτια της απουσίας
Υστερα από αυτό, βάλθηκα να αναζητώ τα βαθύτερα αίτια της απουσίας Τσακαλώτου από το σόου της δανεικής (χάλια, ρε παιδιά) κόκκινης γραβάτας στο Ζάππειο. Οπως με ενημέρωσε υπουργός, φίλος μου, ο άνθρωπος, ο Τσακαλώτος δηλαδή, είναι στη δυσμένεια του προέδρου Τσίπρα από καιρό και για τρεις λόγους:
– Πρώτον, γιατί όταν προ εβδομάδων ο πρόεδρος Αλέξης συναντιόταν με τον γραμματέα του ΟΟΣΑ, τον κύριο Γκουρία, και αμέσως δήλωνε αλαζονικά ότι η Ελλάδα βγαίνει καθαρά στις αγορές τον Αύγουστο, ο Τσακαλώτος έδινε μια συνέντευξη στους «Financial Times» όπου έκανε… λεπτές φέτες την εξαγγελία του αρχηγού, μιλώντας για εντατικούς, ανά τρίμηνο, ελέγχους από την τρόικα και μετά τον Αύγουστο, καθώς και για εποπτεία / επιτροπεία, η οποία θα κρατήσει πολλά χρόνια ακόμη. Λέγεται ότι υπήρξε και τηλεφωνικός καβγάς Τσίπρα – Τσακαλώτου εξ αυτού του λόγου.
– Δεύτερον, διότι του Τσίπρα δεν του διαφεύγει το γεγονός ότι οι 53+ έχουν μεταβληθεί σε μια ισχυρή εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία έχει λόγο για όλα. Εκείνο όμως που τον έβγαλε από τα ρούχα του, και το χρέωσε προσωπικά στον Τσακαλώτο, ο οποίος είναι ο ηγέτης της ομάδας, ήταν ότι σε μια απόφαση που έλαβαν οι 53+ προ διμήνου την έπεφταν κανονικά στον Καμμένο αρχηγό των ΑΝΕΛ επισημαίνοντας το παράταιρο της σύμπραξης. Αναφέρεται ότι ο Τσίπρας, έπειτα από τις διαμαρτυρίες του Καμμένου για την «άδικη επίθεση», τα «είπε ένα χεράκι» με τον Τσακαλώτο.
– Τρίτον, διότι πριν από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου με τα προαπαιτούμενα το Μέγαρο Μαξίμου «βομβαρδίστηκε» με επιστολές βουλευτών (36 συγκεκριμένα!) που ζητούσαν να συγκληθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα και να προσέλθει ο ίδιος ο Τσίπρας να αναλύσει την αναγκαιότητα των μέτρων στους βουλευτές. Ο Τσίπρας φέρεται να οργίστηκε με την «απαίτηση» – προνουντσιαμέντο των βουλευτών, αρνήθηκε να συγκαλέσει την ΚΟ και λέγεται ότι τηλεφώνησε στον Τσακαλώτο και αφού του «χρέωσε» την κίνηση, του είπε «πήγαινε εσύ να τους τα εξηγήσεις από πρώτο χέρι».
Νέες κωλοτούμπες
Σε εκείνη την παράσταση, όπως θυμούνται όλοι όσοι είχαν την υπομονή να την παρακολουθήσουν, πρωταγωνιστικό ρόλο είχε και ο Καμμένος (συν)εταίρος Τσίπρα. Ο οποίος, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, ετοιμάζεται για έναν νέο γύρο κυβιστήσεων (κωλοτούμπας, κατά το κοινώς λεγόμενο) –αυτή τη φορά αναφορικά με τα σχέδια Τσίπρα για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.
Το αριστερό αγόρι Αλέξης θυμήθηκε, σου λέει, τις αριστερές καταβολές και βάζει μπρος τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.
Το οποίο θα του προσθέσει πόντους, δηλαδή assets όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, στο αριστερό ακροατήριο που τον έχει κατατάξει ήδη στη Δεξιά και τη συντήρηση με αυτά που έχει ώς τώρα κάνει.
Ο Καμμένος (συν)εταίρος μπορεί να το καταπιεί αυτό; Προσωπικά θα στοιχημάτιζα πως ναι –εδώ έχει καταπιεί άλλα κι άλλα, στον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας θα κωλώσει; Αλλά ο ίδιος κάνει τον αιφνιδιασμένο. Οτι είναι έτοιμος να αρνηθεί, να αντιδράσει, να αγωνιστεί για τα δίκαια της Εκκλησίας. Και ετοιμάζεται να συναντήσει εκείνον τον καλό άνθρωπο, τον Μακαριότατο Ιερώνυμο, ο οποίος, μεγάλη καρδιά, ψάχνεται από την πλευρά του να βρει τρόπο να το σερβίρει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας, να μην πάρει –το πλήρωμα –με κακό μάτι τον «καλό παιδί» Αλέξη.
Το τσουκάλι και ο σολομός
Τις ημέρες που εμείς μασούσαμε τον σανό της γραβάτας που μας σέρβιρε με περισσή γαλαντομία ο πρόεδρος Τσίπρας, ένας μικρός χαμός συνέβαινε στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία εν πολλοίς τα απέσπασε από τον στόχο της γραβατοστήριξης, με τον οποίο είχαν επιφορτισθεί από τα υπόγεια του Μαξίμου.
Ολα ξεκίνησαν από άρθρο του Περικλή Κοροβέση στο ΦΕΚ «ΕφΣυν» υπό τον γλαφυρό τίτλο «Από το καπνισμένο τσουκάλι στον καπνιστό σολομό». Ο Κοροβέσης, που τα πήρε άσχημα από την οικειοποίηση της σημερινής «Αυγής», του λαϊκού έπους που ακολούθησε τη δολοφονία Λαμπράκη, αφού ανακοίνωσε ότι έπαψε να τη διαβάζει «όταν έγινε φτηνιάρικο προπαγανδιστικό όργανο της κυβέρνησης αναπαράγοντας τα έντονα συμπτώματα ενός «νεοαυριανισμού» της επίσημης κυβερνητικής γλώσσας», την «έπεσε» και στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο 105,5 FM και τον διευθυντή του, έναν κύριο Σβέρκο, τον οποίο κατηγόρησε ότι «ακολούθησε την ίδια γραμμή (οι αναγνώστες της «ΕφΣυν» έχουν ιδία γνώμη από τα άρθρα που δημοσίευε ως συντάκτης μας, υποστήριξε ο Κοροβέσης). Πού είναι το κριτικό πνεύμα, πού είναι η οξυδέρκεια, πού οι αναλύσεις; Και επειδή τυχαίνει να γνωρίζω κάποιους κυβερνητικούς βουλευτές που τους χαρακτήριζε η αξιοπρέπεια και δεν τους έλειπε η ευφυΐα, τώρα τους βλέπω να γίνονται χαμερπή ανθρωπάκια σοβιετικού τύπου. Ο μόνος που φαίνεται να βλέπει και να λέει κάποια πράγματα δημόσια (αυτονόητα για πολλούς βέβαια) είναι ο Ν. Φίλης. Ολοι οι υπόλοιποι, ανθρωπάκια και νεοαυριανιστές; Αυτή είναι η Αριστερά; Αλλά ας κάνουμε και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου και να δεχτούμε πως ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ (γιατί υπάρχει και άλλος, ο ξεχασμένος, το κόμμα δηλαδή) έχει ανάγκη από προπαγάνδα, όπως και κάθε άλλο κόμμα. Σύμφωνοι. Αλλά τι σόι προπαγάνδα είναι αυτή, που όχι μονάχα δεν πείθει, αλλά διώχνει κόσμο; Οι πωλήσεις της «Αυγής» έχουν φτάσει στο ναδίρ και η ακροαματικότητα του Κόκκινου είναι τόσο μικρή, που συχνά δεν τον αναφέρουν στις μετρήσεις».
Αυτά έγραψε ο Κοροβέσης και μετά ακολούθησε δεύτερος γύρος του «χαμού». Του απάντησαν ο διευθυντής της «Αυγής» Τσέκερης και ο ίδιος ο θιγόμενος διευθυντής του ραδιοσταθμού Σβέρκος. Από τις απαντήσεις συγκρατώ μια επισήμανση που κάνει αυτός ο Τσέκερης: ότι αυτά τα περί «νεοαυριανισμού» της «Αυγής» ο Κοροβέσης τα αποδίδει στον Σωτήρη Βαλντέν, ο οποίος είναι από τα ιστορικά στελέχη του χώρου της ανανεωτικής Αριστεράς, αν και σήμερα είναι ανένταχτος, αλλά στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βαλντέν, επισημαίνει ο Τσέκερης, «μας κάνει την τιμή να αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα μας. Πραγματικά σηκώνω τα χέρια».
Συμπέρασμα, πρόκειται για μια υπέροχη, αυθεντική ατμόσφαιρα, ΣΥΡΙΖΑ, όπως γίνεται αντιληπτό…
