Διάβαζα χθες τις δηλώσεις του Γιώργου Δώνη στα «ΝΕΑ» και κατάλαβα πολλά. Προφανώς περισσότερα από εμένα κατάλαβε ο Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ που έκανε το νταλαβέρι μαζί του, οπότε πάμ’ παρακάτω…

Παρακάτω είναι η επιθυμία του Τρένου να εκκινήσει από την αποβάθρα του Παναθηναϊκού και ό,τι ήθελε προκύψει: το αν το δικό του τρένο θα αποδειχθεί υπερταχεία ή… καρβουνιάρης, αυτό είναι κάτι που θα φανεί όταν θα δώσει το σήμα ο σταθμάρχης!

Εχει τη γλαφυρότητά της αυτή η περιγραφή, αλλά είναι αναπόφευκτη. Ας όψεται το παρατσούκλι που κουβαλάει ο γεννημένος στη Φρανκφούρτη πρώην παίκτης και νυν προπονητής του Παναθηναϊκού από εκείνη την αλήστου μνήμης βραδιά της 4ης Απριλίου του 1996: τότε που, τρία λεπτά πριν από τη λήξη του ημιτελικού του Champions League με τον Αγιαξ, το τρένο έβγαλε ένα μακρόσυρτο σφύριγμα και «ο Παναθηναϊκός παγώνει το Αμστερνταμ», όπως είπε στην τηλεοπτική μετάδοση ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος!

Μια κούρσα εξήντα μέτρων, η καίρια πάσα στον Βαζέχα, το 0-1 και να πώς ο σημαδεμένος από την αξία και από την αγαθή τύχη του Δώνης έγινε μέσα σε μία βραδιά ένας απροσδόκητος ήρωας και συνάμα έφτιαξε την καριέρα του. Δύο μήνες αργότερα, σαν χθες κιόλας (5 Ιουνίου 1996), με τη μεταγραφή του στην Μπλάκμπερν, ο Scarface έγραψε Ιστορία ως ο πρώτος έλληνας ποδοσφαιριστής που εκμεταλλεύθηκε την απόφαση Μποσμάν και αγωνίστηκε στο εξωτερικό ως κοινοτικός.

Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, το τρένο θα σφυρίξει για τέταρτη φορά στην πράσινη αποβάθρα, διότι μεσολάβησαν σαν… τρενάκια οι δύο γιοι του, ο Χρήστος και ο Τάσος! «Αυτό που μετράει τώρα είναι η μεγάλη επιθυμία μου να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό και όλα τα άλλα έπονται» εξομολογήθηκε χθες στα «ΝΕΑ» και αυτές οι κουβέντες φτάνουν και περισσεύουν για να γίνουν οι ράγες για το καινούργιο ταξίδι της αμαξοστοιχίας του…