Οσοι παρακολουθούν τα δρώμενα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, από ένα πράγμα παραξενεύονται: την άρνηση πολλών εκ των κορυφαίων προπονητών της Ευρώπης να συνεργαστούν με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το αποφεύγουν. Με αποτέλεσμα η Βασίλισσα να τρώει πόρτα και οι κόουτς να της ρίχνουν χυλόπιτα!

Οντως, για πολλούς παραμένει έκπληξη. Ενα άλυτο μυστήριο. Τεχνικοί που (λένε ότι) έχουν φιλοδοξίες και βλέψεις, αρνούνται τα πολλά εκατομμύρια. Τη δυνατότητα να εμπλουτίσουν παραπάνω το βιογραφικό τους. Το ενδεχόμενο να κατακτήσουν τίτλους και να απογειωθούν. Και κυρίως την ευκαιρία να πατήσουν στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, να μυρίσουν Μαδρίτη, να νιώσουν την αύρα αυτής της τόσο μεγάλης ομάδας. Να συνεργαστούν, τέλος, με ορισμένους χλιδάτους και διάσημους ποδοσφαιριστές. Αλλά για σταθείτε, μήπως αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα; Λέτε εδώ να αναζητήσουμε τη λύση του μυστηρίου;

Ο Ζιντάν κατά την αποχώρησή του από τη Ρεάλ δεν εξήγησε επακριβώς τους λόγους. Φωτογράφισε, όμως, αρκετά. Το timing ήταν το καλύτερο για τον Ζιζού. Χρόνια νωρίτερα, κόουτς – ονόματα είδαν τις αντοχές τους να κλονίζονται στο σπίτι της Ρεάλ. Από τον Ντελ Μπόσκε και τον Καπέλο μέχρι τον Αντσελότι και τον Μπενίτεθ. Το άγχος, η πάση θυσία ανάγκη για επιτυχία τούς έφεραν μπροστά στο αδιέξοδο. Αλλά, κατά τη γνώμη μας, κυρίως ευθύνεται η συνύπαρξη με τον γαλαξία αστέρων της Ρεάλ που σύντομα εξελίσσεται σε συνδιοίκηση. Προσέξτε εδώ γιατί η διαφορά μοιάζει με λεπτή γραμμή. Αλλο το ένα, εντελώς διαφορετικό το άλλο. Αλλο συνύπαρξη, άλλο συνδιοίκηση. Κάποιος που έχει αρχές και σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να ανεχθεί επί μακρόν τα πάντα. Ούτε να κλείνει τα μάτια σε καπρίτσια ποδοσφαιριστών. Ο Ρονάλντο είναι ένα κακομαθημένο παιδί. Ο Σέρχιο Ράμος νιώθει πως το όνομά του είναι ίσο με αυτό της Ρεάλ. Τα υπόλοιπα βαριά χαρτιά της ομάδας επιζητούν να κάνουν προπονήσεις με κάποιον που θα πηγαίνει με τα νερά τους. Εναν καλό διαχειριστή προσωπικοτήτων και λιγότερο έναν αξιόλογο προπονητή. Κατά καιρούς είδαμε αυτό το έργο με τον Αντσελότι και εσχάτως με τον Ζιντάν που άλλωστε είχε και την προσωπικότητα να σταθεί στα δύσκολα αποδυτήρια. Κάποιοι που βρίσκονται έξω από τον χορό το σκέφτονται διπλά και τριπλά. Οταν φτάσεις σε αυτόν τον πάγκο, αναμφίβολα είσαι το Νο 1. Το έλεγε αυτάρεσκα και ο Μουρίνιο. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Ορισμένοι προπονητές τις φοβούνται και επιλέγουν τη νηνεμία ή αλλιώς τη δεύτερη γραμμή. Και πάνω απ’ όλα προτιμούν στη γέφυρα του καραβιού να βρίσκονται μόνοι τους χωρίς τους αξιωματικούς – ποδοσφαιριστές που ανά πάσα στιγμή θέλουν να πιάσουν το τιμόνι του σκάφους!

Τελευταία Νέα