Μία έμμετρη απάντηση

«Στα σκουπίδια,

εκεί έχω κάνει τα καλύτερα ταξίδια

εκεί με κέρασαν καπνό, φιλιά και ξίδια

όταν χαρμάνιαζε μονάχη η καρδιά.

Στα σκουπίδια,

βρήκα διαμάντια που οι άλλοι είχαν πετάξει

φίλους και έρωτες που χρόνια είχα ψάξει

μες στα σκουπίδια ήταν όλοι τελικά

εκεί συχνάζουν τα καλύτερα παιδιά».

Πρόκειται για τη δική μου, μικρή απάντηση, στην άθλια αναφορά του εκπροσώπου της κυβέρνησης Τζανακόπουλου, περί σκουπιδότοπου στο ιστορικό συγκρότημα που εκδίδει «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ». Επειδή απουσίαζα χθες και έχασα τη χαρά της συμμετοχής στην ηχηρή απάντηση των συναδέλφων μου, είπα να το κάνω σήμερα… έμμετρα!

Δεν ξέρω αν ακούει Καρρά το παλικάρι, αλλά αν δεν ακούει, του το συνιστώ ανεπιφύλακτα…

Παρακολουθώ όλες αυτές τις ημέρες τη μετάλλαξη της φρασεολογίας που χρησιμοποιούν τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου, τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και όλοι εκεί, εντός και εκτός υπονόμων, κατάλαβαν ότι δεν είναι άνευ κόστους το να χυδαιολογείς και να βρίζεις, υποδυόμενος ρόλους που δεν σου ανήκουν. Εχουν πλάκα οι άνθρωποι έτσι όπως μαζεύονται στο καβούκι τους, μήπως και τελικά αποφύγουν τα επίχειρα των πράξεών τους. Χθες ας πούμε, κρατούσα την κοιλιά μου από τα γέλια, διαπιστώνοντας ότι στον καινούργιο οχετό που εμπορεύθηκε εναντίον μας, ο Βαγγέλης Μαρινάκης περιγράφεται με λίγες λέξεις ως «ένας διωκόμενος για εμπορία ναρκωτικών επιχειρηματίας» –ούτε «ναρκέμπορος» ούτε «πρεζέμπορος» ούτε «Εσκομπάρ» όπως τον θέλει ο Καμμένος υπουργός Αμυνας.

Επίσης ο καινούργιος οχετός έχει άλλη προέλευση: δεν προέρχεται από τον υπόνομο που εκδίδει ανώνυμα non papers, αλλά από το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού με όνομα και σύμβολο να το κοσμούν.

Ο Θανάσης…

Αυτό τώρα, εξ όσων κατάλαβα, δεν άρεσε καθόλου στον καημένο τον Θανάση τον Καρτερό που ονειρεύεται λυσσαλέες μάχες με τους ανεμόμυλους –σαν τον γραφικό Δον Κιχώτη. Εξού και σε ανάρτησή του στο Facebook (ο Θανάσης έχει και Fb, αμέ, για να «εκφράζεται») επιμένει στη σκληρή γραμμή. Νιώθει μια προδοσία να διαγράφεται, κάπου εκεί στην άκρη, και θέλει ως ο Σάντσο Πάντσα του Τσίπρα να την αποτρέψει.

Περιγράφει λοιπόν, σε ύφος παραληρηματικό θα έλεγα, τη μάχη των δύο κόσμων, του «καλού» που εκπροσωπεί η παρέα Τσίπρα – Τζανακόπουλου (περιέργως εξαιρεί Καμμένο –δεν κατάλαβα γιατί) και του «κακού» που εκπροσωπεί ο Μαρινάκης με όλους εμάς τους υποτακτικούς του. Μεταφέρω εδώ μικρό απόσπασμα από τον τραγικό (φύσει και θέσει) μονόλογο του Θανάση του «μαρουλοφάγου» (παλιά ιστορία, κάποια στιγμή θα τη διηγηθώ…) όπου αναδεικνύεται ανάγλυφα το ύφος, το ήθος και η καλλιέπεια του αριστερού λόγου:

«Δεν είναι απλώς σκουπιδότοπος ο ΔΟΛ. Συστοιχία χημικού και βιολογικού πολέμου είναι. Πυροβολαρχία θανάτου –της δημοσιογραφίας, της αλήθειας, της προσωπικότητας αθώων, της ενημέρωσης του πολίτη. Ούτε στην Κατοχή τέτοιο έρεβος. Και οι νεκρές ψυχές εκεί μέσα, που υπογράφουν ανοησίες για σκουπίδια που τραγουδάνε ακόμα, όντως τραγουδάνε. Μόνο που αφού ξελαρυγγιάστηκαν τραγουδώντας για τον Ψυχάρη, τώρα σιωπούν μπροστά στους πλειστηριασμούς των περιουσιακών του στοιχείων και αφιερώνουν τα άσματά τους στον αθώο, ανιδιοτελή, αγωνιστή και διωκόμενο Μαρινάκη».

Info: Ο Θανάσης ανέλαβε πρόσφατα επικεφαλής του γραφείου Τύπου του προέδρου Τσίπρα. Ηταν αρθρογράφος στην «Αυγή» και όπως προκύπτει από το σύντομο απόσπασμα του παραληρήματός του, που μετέφερα, …σέβεται και υπολήπτεται τους συναδέλφους του!

Ο Θανάσης…

Επί του ιδίου θέματος τώρα, ομολογώ ότι δεν μπορώ να μη σταθώ στη χθεσινή αποκάλυψη του Βαγγέλη Μαρινάκη ότι όχι μόνο επισκέφθηκε «πολλές φορές» τον πρόεδρο Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά τους «έχει βοηθήσει» κιόλας.

Αν αποδεχθούμε ό,τι δήλωναν έως προχθές τα βρωμερά υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου (και αναπαρήγαγαν οι διασυνδεδεμένοι με αυτά υπόνομοι των παρακρατικών Μέσων) και ο Μαρινάκης είναι και «ναρκέμπορος» και «πρεζέμπορος», βρισκόμαστε μπροστά στο πρωτοφανές φαινόμενο, ο Πρωθυπουργός να δέχεται στο γραφείο του (μόνο;), έναν τέτοιο άνθρωπο. Υποθέτω ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία με πρωθυπουργό άλλης ευρωπαϊκής χώρας. Σωστά;

Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω είναι η αναφορά του προέδρου Μαρινάκη ότι τους «έχει βοηθήσει». Πώς τους βοήθησε άραγε; Επ’ ανταλλάγματι, αποκλείεται. Ολες του οι επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι στο εξωτερικό και η ενασχόλησή του με τα εκδοτικά αφορούν το τελευταίο διάστημα. Το οποίο σημαίνει ότι τότε που τους «βοηθούσε» δεν υπήρχαν αυτά στον ορίζοντα –εφημερίδες, κανάλι κ.λπ.

Τους «βοήθησε» ηθικά; Συναντιόταν δηλαδή με τον πρόεδρο Τσίπρα και του έλεγε «μεγάλε, είσαι τεράστιος, είσαι τιτάνας, τρισμέγιστος, προχώρα, μη φοβάσαι τίποτε, εγώ είμαι εδώ»; Κι αυτό αποκλείεται. Οποιος ξέρει τον Μαρινάκη καταλαβαίνει ότι τέτοια εκδοχή δεν υφίσταται. Αρα;

Αρα μιλάμε για «βοήθεια» σε διαφορετικό πεδίο αυτού της «ηθικής» στήριξης, και ο νοών νοείτω…

Επίσης, υπάρχει και κάτι άλλο: για να βοηθήσει κάποιος κάποιον ή περισσότερους, υπάρχει ένα αίτημα και υπάρχει και μία ανταπόκριση, θετική, σε αυτό. Το οποίο σημαίνει ότι και αιτήματα υποβλήθηκαν, και συγκεκριμένο, προσδιορισμένο, περιεχόμενο είχαν.

Θέλει μήπως ο λαλίστατος εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, αφού ρωτήσει τον πρόεδρό του, να μας πει κάτι περισσότερο γι’ αυτό; Ή αν έχει τίποτε δουλειές ο πρόεδρος Αλέξης, ας κάνει την καρδιά του πέτρα και ας τηλεφωνήσει στον Νίκο τον Παππά…

Πάντως αυτό που έκανε τη Δευτέρα ο εκπρόσωπος Τζανακόπουλος ομολογώ ότι πρώτη φορά το συναντώ στην καριέρα μου ως πολιτικού συντάκτη, αναλυτή και αρθρογράφου. Υπερβαίνει εντελώς όλα όσα γνωρίζαμε έως τώρα για τον ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Για όσους δεν το αντιλήφθηκαν, αναφέρω ότι ο εκπρόσωπος παραδέχθηκε (κατά τη γνώμη μου, υπέδειξε με τον δείκτη προτεταμένο!) τον Πρωθυπουργό Τσίπρα, αν όχι ως συντάκτη των άθλιων και χυδαίων non papers που εκδίδει το Μέγαρο Μαξίμου, σίγουρα ως τελικό αποφαίνοντα για το περιεχόμενό τους!

Το είπε τόσο καθαρά, ώστε δεν (μας) απέμεινε η παραμικρή αμφιβολία. Και το ερώτημα είναι «Γιατί το έκανε;». Υποτίθεται (όχι υποτίθεται, είναι δεδομένο) ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λειτουργεί ως ασπίδα πρώτα για τον Πρωθυπουργό και εν συνεχεία για το σύνολο της κυβέρνησης. Τον προστατεύει, δηλαδή. Τον θωρακίζει. Τον απομακρύνει από τη «φωτιά». Βάζει τα στήθη του μπροστά για να μην εισπράξει ο Πρωθυπουργός το ελάχιστο της φθοράς. Αυτός εδώ, ο Τζανακόπουλος, είπε με δυο λόγια πως ό,τι έχετε να πείτε για το ύφος, το περιεχόμενο και το ήθος που εκπέμπουν τα non papers είναι υπεύθυνος ο Πρωθυπουργός.

Μπράβο του Αλέξη, και δεν του το ‘χα να κυλιέται στη λάσπη…

Πολίτες σε απόγνωση

Εννοείται πως για όλα όσα εκθέτω παραπάνω δεν περιμένω σήμερα απαντήσεις, διότι οι άνθρωποι έχουν (άλλες) ασχολίες να διεξέλθουν. Πρόκειται για τον «κάβο» της Μυτιλήνης, όπου ο πρόεδρος Αλέξης μεταβαίνει για να μιλήσει σε αναπτυξιακό συνέδριο, αλλά είναι τέτοιος ο ενθουσιασμός των κατοίκων του νησιού, ώστε αποφάσισαν να τον υποδεχθούν με μαύρες σημαίες, κατεβασμένα ρολά, κλειστές υπηρεσίες και ακόμη πιο κλειστές πόρτες στα σπίτια τους. Υποθέτω δεν χρειάζονται επεξηγήσεις γι’ αυτή τη στάση των Μυτιληνιών, που υποφέρουν σκληρά εδώ και δυο χρόνια εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής στο Μεταναστευτικό.

Χρειάζεται όμως να πει κανείς κάτι για τη φασιστικού χαρακτήρα αντίληψη που διακατέχει την κυβέρνηση ενόψει των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας που οργανώνονται: είναι, λέει, ακροδεξιοί αυτοί που διαμαρτύρονται!

Ε, δεν είναι. Είναι πολίτες σε απόγνωση. Κι αν υπάρχουν μεταξύ τους και ακροδεξιοί, οι οποίοι προσπαθούν να εκμεταλλευθούν το πρόβλημά τους, τόσο το χειρότερο για τις πολιτικές της κυβέρνησης που ρίχνουν νερό στον μύλο της Ακροδεξιάς!