Δεκατρείς Αετοί και ένα σπουργίτι, ο Σοτζέι Μασούντ. Παγωμένο, φοβισμένο, ανίκανο να πάρει ακόμα και την ελεημοσύνη που τόσο απροσδόκητα του προσφέρθηκε, στέρησε από την ΑΕΚ μια μεγάλη πρόκριση στην Ευρώπη.

Για την άρνησή του να ακολουθήσει την πτήση των συμπαικτών του, η Νέμεση θα τον καταδικάσει να βλέπει στους χειρότερους εφιάλτες του την άρνησή του στην ευσπλαγχνία της τύχης και να βλέπει στα μάτια των συντρόφων του τον οίκτο προς τον πρόσωπό του.

Τι δικαιολογία να βρει ένας ποδοσφαιριστής που έχει παίξει σε δύο Μουντιάλ και μέχρι πρόσφατα ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας του Ιράν για την αδυναμία που επέδειξε να στείλει την μπάλα στην κενή εστία από τα δύο μέτρα;

Για την ψυχική του παράλυση, την ποδοσφαιρική του αδεξιότητα; Πώς θα κοιτάζει στο εξής στα μάτια τους πραγματικούς Αετούς που πέταξαν στα ουράνια αψηφώντας τη συνεχή χιονόπτωση και την παγωνιά που τρυπούσε τα κόκαλα;

Τον Γκάλο, τον Μπακάκη, τον Λάζαρο, τον Μπακασέτα, τον Σιμόες που δεν άφησαν απάτητο χιλιοστό από τον αγωνιστικό χώρο του Ολιμπίνσκι, που πάλεψαν για να καλύψουν και τα λάθη του προπονητή τους Μανόλο Χιμένεθ;

Ο Ισπανός επένδυσε στο άστρο του περισσότερα απ’ όσα είχε στην τσέπη με τις άστοχες αλλαγές. Αλλά κι αυτός έχει πια το άλλοθι του παγωμένου σπουργιτιού.