Αναζήτηση
Στην παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Λυκούδη «Δρόμοι αριστεροί», με περιεχόμενο επιλογή από αρθρογραφία, κοινοβουλευτικές αγορεύσεις και συνεντεύξεις του επικεφαλής των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς, βουλευτή με το Ποτάμι, ειπώθηκαν πολλά κι από πολλούς. Η πιο πολιτική παρατήρηση, όμως, διάχυτη στα κείμενα αλλά και στην πολιτεία του Λυκούδη ανήκει στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
«Το παιχνίδι της (σ.σ. λεγόμενης, όχι με ακρίβεια επειδή δεν είναι η μόνη) δημοκρατικής παράταξης προγραμματικά παίζεται στη διαφορά μεταξύ αυτού που λέμε Αλλαγή και αυτού που λέμε Μεταρρύθμιση», τόνισε στην ομιλία του ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο οποίος, με αυτόν τον τρόπο, σχολίασε εμμέσως τον τίτλο, Κίνημα Αλλαγής, του σχήματος που ήδη προέκυψε μετά τις εκλογικές διεργασίες, και επί της ουσίας κήρυξε την εκκίνηση της ιδεολογικής μάχης που θα διεξαχθεί στο επικείμενο συνέδριο για την ιδεολογική ταυτότητα, τις θέσεις, τη στελέχωση και την οριστική ονομασία του νέου κόμματος που, αν όλα πάνε καλά, θα αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τις κινήσεις της Κεντροαριστεράς.
Ο Βενιζέλος, ως γνωστόν, δεν συμμετείχε στις διαδικασίες του συνεδρίου, το αποτέλεσμα του οποίου κρίθηκε από πολλούς ως νίκη του παλιού, του βαθιού ΠΑΣΟΚ. Παρ’ όλα αυτά, δεν το αμφισβητεί. Επισημαίνει, ωστόσο, πως ό,τι κι αν συμβεί στο ιδεολογικό συνέδριο, το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Και ποιο είναι αυτό το πεπρωμένο; Η αναμέτρηση με το πραγματικό πρόβλημα: με ένα κάποιο δημοσιονομικό success story το οποίο εμφανίζει η κυβέρνηση και το οποίο φτάνει στην καθαρή έξοδο χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας (««καθαρή έξοδο» στο πουθενά» το περιγράφει ο Βενιζέλος). Και η περιφρόνηση των θεσμών, της Δικαιοσύνης, του Τύπου, με όπλα τη νέα διαπλοκή και την εξαθλιωμένη πελατεία που προσπαθούν να προσεταιριστούν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (τις ομάδες στις οποίες μοιράζουν επιδοματάκια).
Γι’ αυτό είναι υποχρεωτική η διεκδίκηση της μεταρρύθμισης και η υποστήριξη των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών ιδίως της περιόδου της χρεοκοπίας. «Πρέπει να υπερασπιζόμαστε την περίοδο 2010-2015, και να μην τη χαρίζουμε στη ΝΔ», τόνισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. «Να υπερασπιζόμαστε τους θεσμούς, το κράτος δικαίου, τον πολιτικό φιλελευθερισμό». Και ασφαλώς «να υπάρχει αρραγές μέτωπο κατά του εθνικολαϊκισμού».
Υπ’ αυτούς τους όρους, ο συνειδητός σοσιαλδημοκράτης δεν έχει νόημα να μένει στα παλιά προβλήματα αλλά να περιγράφει το παρόν και να διεκδικεί το μέλλον. Το επόμενο διάστημα, π.χ., η χώρα έχει δημοσιονομικούς φραγμούς, υποχρέωση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, δημοσιονομικές δεσμεύσεις που σημαίνουν καθήλωση συντάξεων και του αφορολόγητου όριου. Επίσης, χωρίς λειτουργικές τράπεζες, χωρίς ρευστότητα, δεν υπάρχει ανάπτυξη –απλώς υπάρχει αυτό που ο Βενιζέλος έχει περιγράψει ως στασιμοχρεοκοπία. Αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία οφείλει να βρει απαντήσεις ένα σύγχρονο σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Και από αυτές τις απαντήσεις, που θα καθορίσουν και την ταυτότητά του, και τις παρεμβάσεις του, θα κριθεί.
Επειδή η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη τα συνθήματα και τις συγκρούσεις του παρελθόντος. Αλλά χρειάζεται απαντήσεις και μεταρρυθμιστικές λύσεις για ένα εξωστρεφές, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό αύριο.
