Μια κυβέρνηση που έκανε καριέρα με το ψέμα, είναι μοιραίο κάποια στιγμή να φθάσει σε αδιέξοδο καθώς ισχύει πως δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα. Τώρα που ο λογαριασμός γίνεται βίωμα και τα αποτελέσματα της ανερμάτιστης πολιτικής τους παράγουν θύματα σε κάθε οικονομική δραστηριότητα, έφθασε η ώρα των εξηγήσεων. Οι πολίτες που εξαπατήθηκαν ζητούν το δίκιο τους και δεν το βρίσκουν γι’ αυτό καταδικάζουν σε όλες τις μετρήσεις την κυβερνητική αποτυχία. Εκείνοι, πάλι, προσπαθούν να συντηρήσουν τον μύθο του εσωτερικού εχθρού και της δήθεν ασυνέπειας των ξένων. Η πραγματικότητα όμως τιμωρεί τους ασεβείς, που φαίνεται καθαρά πια ότι δεν πείθουν κανένα. Κάπως έτσι διολισθαίνουν διαρκώς σε αυταρχισμό και ακρότητες με τους θεσμούς που γυρίζουν πίσω ως πλήρη απαξίωση των επιλογών τους.

Τα χρονικά περιθώρια αντίδρασης λιγοστεύουν επικίνδυνα για την κυβερνητική παρέα που θα επιχειρήσει μια κάποια αντεπίθεση με τον επερχόμενο ανασχηματισμό, αλλά και πάλι αυτά που έπονται σε όλα τα μέτωπα δεν αντιμετωπίζονται με τρικ. Στο εσωτερικό η κατάσταση έχει ξεφύγει και η αθλιότητα με την απόπειρα ποδηγέτησης της ενημέρωσης με κάθε τρόπο απλώς αποκάλυψε την ευτέλεια των πρωταγωνιστών της κυβερνητικής προπαγάνδας. Οι θεσμοί ευτυχώς έχουν ισχυρά αντισώματα δημοκρατίας και ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Στο εξωτερικό μέτωπο η προσπάθεια του Μαξίμου να εξασφαλίσει ένα κάποιο νεύμα των εταίρων για το χρέος έπεσε μάλλον στο κενό και όλα δείχνουν ότι το πρόγραμμα θα σκληρύνει κι άλλο για να παραμείνει σε τροχιά. Το ζητούμενο ως εκ τούτου είναι αν το αντέχει η κυβέρνηση ή αν θα ακούσει τους εισηγητές της αναδίπλωσης, που θεωρούν ότι μια σύγκρουση και επιστροφή στην αντιμνημονιακή ρητορική μπορεί να περισώσει κάπως την κατάσταση. Οσοι θεωρούν ότι λύση είναι ο ελιγμός και η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία το συντομότερο ισχυρίζονται ότι μόνο έτσι μπορεί να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως βασικός παίκτης του πολιτικού συστήματος, διαφορετικά θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.

Είναι προφανές ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει πάρει ακόμη τις αποφάσεις του, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να περιμένει επί μακρόν και πάντως όχι πέραν του τριμήνου, το οποίο άλλωστε και ο ίδιος έχει προσδιορίσει ως ορόσημο εξελίξεων. Το κακό με τις εξελίξεις είναι πως όταν σε πάρει η κάτω βόλτα και δεν τις διαμορφώνεις, απλώς τις παρακολουθείς.